Allahın her günü gitmek ister hale geldim, allahın her günü çözebildiğim kadar sıkıntıyı çözüp ertesi güne kadar uyku molası veriyorum sanki, birde uyuyabilsem. Şu yatakta tek başıma girdiğim hallerim. Sabahın 6 sında aynalarda gördüğüm beniz, ahvalimden hiç endişe etmedim, hatırlamıyorum, ama şimdi her boş bakışımın arkasından bir derde gebe kalıyor düşüncelerim, hangi dert simsarı sokuyorda mayalıyor ruhuma bu bıkkınlıkları, kimden öğreniyorum bu kadar bedbaht olmayı.. Belkide artık gitmekten ziyade bitmek istiyorum.