“Birisi bir zamanlar aşkın, yanlış anlamanın sonucu olduğunu söylemişti. Bizler yanlış anlamayı ararız. anlaşmayı başardığımızda, birini gerçekten anladığımızda,
aşk da sona erer.
Her türlü iyi şeyi o kişiye atfederiz ve sonra ona aşık oluruz. Ancak elde ettiğimiz eksik bir gerçek oluyor çünkü gerçeği bilmek istemiyoruz. gerçeği bilmek karşıdakini anlamak ve aşkın bitmesi demektir.
Yani bir bakıma aşk yanlış anlamanın sonucudur. Birini anlamadığımızda ona aşık oluruz. Kişinin gerçeğinin farkına vardığımızda onun düşündüğümüz kişi olmadığını söyleriz.
Yani aşk, ilüzyondan başka bir şey değildir. Şükür ki böyle bir yeteneğimiz var. başka türlü olsaydı, tek bir özgün tip olurdu ve herkes ona aşık olurdu."
(bkz: abbas kiyarüstemi)