11 sene oldu bugün.
(#1521882) 3 sene önce yazmışım bunu da. değişmedi hiçbir his. hiç eksilmedi. hiç alışmadım. farklı bir şey oldu. alışmak değil, adını koyamadığım bir his işte.
kimseyi bununla sınamasın inandığınız. çok sevdiğiniz, üstüne titrediğiniz kardeşinizin kokusunu unutmak, sesini kafanızın içinde canlandıramamak, bir daha adınızı ağzından duyamamak. "şimdi hayatta olsa nasıl olurdu?" diye yüzüne hayalinizde bile şekil verememek. çok kötü. çok çok kötü. rabbim yaşatmasın.
sen hep kalbimin en güzel yerindesin. keşke hep yanımda kalsaydın.
kardeşi olan gidip koklayarak öpebilir mi benim için?