ne zaman mutfakta bir şey pişirsem uykusu gelip kanepeye uzanır yemek hazır olana kadar kestirir.ilk tanıştığımız zamanlarda işten kaytarıyor sanıyordum ama meğer öyle değilmiş.
tavada börek yaptım bir akşam,sarma sardım sofra kurdum, kaldırdım uykudan.uyandırırken de söylendim bu saatlerde niye uyuyorsun diye.
hoşuma gidiyor dedi.benim hiç mutfakta bir şeyler pişerken uyumak gibi bir keyfim olmadı.
kalbim karardı öyle söyleyince.
tüm hayatını yaşadığı travmatik durumdan sonra yatılı okullarda geçirmiş, kendi ütüsünü kendi yapmış,kendi bitini kendi ayıklamış, aç olduğunda en kısa yoldan yemek yemeğe alışmış biri için büyüyünce kendi evinde onun haricinde birinin ses yapması huzurlu gelmiş meğer.
sevemeyeceğimiz çocukları dünyayı getirmemek gerek.canım arkadaşım sen hep uyu ben yemek hazırlarken.çünkü sevmek sorumluluk ister.