Kimsenin seni dinlemediğini anlamadığını hissettiğin anda, her bir kişiyi ayrı ayrı duyan içini bilen bir güce kendini açıyorsun.
Ağlıyorsun; anlar-mıș gibi yapan biri yok karşında ya da tek sen mi üzülüyorsun diyen.
Seviniyorsun, teşekkür ediyorsun; lutfedermiș gibi bakan yok, aksine yüce bi merhametle muhattapsın..
Nereden baksan mutlak yalnız olduğunu sandığın şu kainatta değilmişsin (:
Allah, kalplerimizin duaya ihtiyacı olmadığını zannetmekten korusun