ekler

çok güzel bir tatlı. menşei bu topraklar olmayan tatlılardan açık ara en çok beğendiğim ithal tatlı olabilir. hem de öyle seviyorum ki aşırı boktan yerlerde bile yesem mutlu oluyorum. aşırı da sinsi bir şey. bunların böyle minik minik olanları var. onun taze yapılmışını bir yerde denk getirince ortalama bir insanın 1 oturuşta 1 kilo yemesi bile mümkün. i̇nternetten yapılışını falan izledim utanmasam evde yapmayı falan deneyeceğim. öyle çok seviyorum aslında ekleri. ama aynı zamanda aşağılık zevklerim de var benim. ben de çok isterdim cafe de flore tarzı fransız kafelerinde nezih nezih oturup sanattan, şiirden, felsefeden konuşalım. buralarda felsefi romanlar yazalım. az sütlü şekersiz kahvelerimizin yanında ufak ufak eklerlerimizin, makaronlarımızın tadına bakalım. entelektüel dostlarımızla saatlerin nasıl geçtiğini anlayamayacağımız hiddette tartışmalar yapalım. ama bu mümkün değil. çünkü yukarıdaki tüm şartların mümkün olmasını engelleyen ucuz zaaflarım var benim. 1 liraya karton bardakta kahve veren otomat kahvelere olan bağımlılığım gibi. evde yaptığım granüllü kahvenin yanında bimden 4,5 tl karşılığında aldığım 6'lı ekleri 18 saniyede yemek gibi kötü alışkanlıklarım var. kısacası kendime saygım yok. bu şartlar altında fransız usulü kahve kültürümü genişletemiyorum. bim sınırlarının dışına çıkarmama imkan tanınmıyor. not: bim'in ekleri bir illüzyondur. aslında olmayan bir şeye 4,5 tl para vermeni isterler. eve geldiğinde buzdalabına bile giremeyen eklerin sırrı bu bence.