çok rahatsızım bu gezegene ait olduğum için,
n'olur beni affedin gidersem,
arkamdan iyi ya da konuşmayın,
hiç gelmemişim gibi davranın,
kursağımda bir düğüm ile devam ediyorum
ve bu inanın çok zor,
çok çok zor,
bazen düğümler çoğalıyor,
bir düğüme bir başka düğüm ekleniyor,
nefes alamıyorum,
bulanık görüyorum,
sesleri duyamıyorum,
dokunduklarımı hissedemiyorum,
bu nedir?
bu neyin sonucudur?
bilemiyorum, inanın bilemiyorum,
omzum ağrıyor,
yükten ve bazen de dayanıksız biri oluşumdan,
"beni bırakın siz devam edin"
yazasım var her yere,
midem bulanıyor, başım dönüyor, zihnim bulanık,
tüm bildiğim doğrulara ihanet etmiş gibiyim,
keşke doğarken ölen bir bebek olsaydım,
ya da babamın prezervatifinde çöpe giden milyonlarca spermden biri,
bunu öyle isterdim ki,
ki bunu kim istemez ki?
keşke annem bir şeyden çok korksaydı da beni düşürseydi,
keşke doktor annemin karnına neşteri vurduğunda şah damarıma gelseydi,
doğduktan sonra ölmek ne zor şey,
tüm bunlar olmasaydı keşke,
içimde bir hava kirliliği var,
sularım hep bulanık,
ağaçlarım kesik,
sokaklarım çöp,
caddelerim kaos,
allah benimle dalga geçiyor,
sanki ait olmadığım bir yere beni gönderdi,
"al bakalım burada yaşa" dedi,
kendimi öldürsem kızar,
yaşarken de hep öfkeli bana,
ne yapsam yaranamıyorum,
bu saçmalıklarıma katlanan da bir o var,
araf,
araflı bir canlı olarak dünyada yaşamak çok zor.