dünya

muhteşem bir gezegen. tek bir hata yok. insan hariç.

kusursuz. mesela karınca kuşları karıncaları takip edip onların artıkları ya da öldürdükleriyle beslenir. bazı kelebek türleri ise bu karınca kuşlarının dışkısıyla. dengeye bak. kusursuz.

bugüne kadar en uzaktan çekilmiş fotoğrafı;

oluşumuyla ilgili şu belgesel kesinlikle izlenmeli. (bkz: dünyanın oluşumu) belgesel linki; buyurun ayrıca şahane bir teoman şarkısıdır. şarkı için link; müthiş

afrika kıtası dünyadadır.

havada uçan gezegen. hala allaha inanmıyor musunuz? (bkz: allah yoksa dünya neden düşmüyo?)

--- spoiler --- "ne kadar içi doldurulursa doldurulsun yaşamın, altı deliktir. altındaki delik ise ölümdür. her şey oradan uçup boşluğa gider." --- spoiler ---

acının, erkan oğur ve yavuz çetin halidir. biriniz de yazmamışsınız. ayrıca, propaganda filminde film müziği olarak kullanılmıştır.

teoman'ın ilk albümünden muhteşem bir şarkı. link

''dünyayı ve dünyadaki şeyleri sevmediğimiz, onlardan yalnızca yararlandığımız için yaşamla bağımızı yitirdik. şefkat duygumuzu, duyarlılığımızı, güzel şeylere tepkimizi yitirdik; doğru ilişkinin ne olduğunu ancak bu duyarlılığın yeniden kazanılmasıyla anlayabiliriz. '' (bkz: jiddu krishnamurti)

bu isimde söz ve müziği özer atik'e ait olan bir şarkı var. eski nostalji parçaların müziğine benzer hoş, tatlı ve dinlenesi şarkı. Özer Atik - Dünya "Yapmadığın kalmadı bırakıp gideyim diye dünya Saldın üstüme dertleri tasayı bütün acıları dünya. Gün oldu uyutmadın Gözyaşımı kurutmadın Aklımda unutmadım dünya. Yaşıyorum inadına varmadı ömrüm miyadına Eremedin muradına dünya Ne yaparsan yap seviyorum yeşilini Bekliyorum hala baharını Söylüyorum şarkımı dünya. Yaşıyorum inadına varmadı ömrüm miyadına Eremedin muradına dünya Ne yaparsan yap seviyorum yeşilini Bekliyorum hala baharını Çözdüm artık çarkını dünya. İhanet mi verdiğin hediye söyle ne diye dünya Merhamet mi ne gezer sende zerresi yok dünya Gün oldu uyutmadın Gözyaşımı kurutmadın Aklımda unutmadım dünya. Öğrendim adaletini, gördüm sayılır kıyametini Bıkmadım bak buradayım dünya. Ne yaparsan yap seviyorum zahmetini Biliyorum inan kıymetini Sende kalsın sözlerim dünya."

en sevmediğim gezegen.

dünyanın orospu olduğunu dönüşünden anlamalıydık

çoğalan özgürlüklerin kötü kullanılması yüzünden insanlar tarafından 30 yıl içinde yok olacak.

ortalama sıcaklığı 15 °c'dir , 1 tane uydusu vardır. tek ve en büyük uydusu ay'dır.

hakikaten çok enteresan bir yer. mesela yoksulun yemek bulabilmek için saatlerce yol yürüdüğü, zenginin ise yediği fazla yemekleri eritebilmek ya da sindirebilmek için saatlerce yol yürüdüğü bir yer. işin ilginç yanı ise artık bu durum herkes tarafından kabul görmüş. bu gibi konular hakkında sorgulamak, düşünmek isteyenler de pek hoş karşılanmıyor ne yazık ki.

süper bi gezegen, ölene kadar burdayım

dünya acaip bir yer. içinde, bir aileyi evlatlarının çatışmada can verdiğini müjdelemek üzere yanlarında kameralarla birlikte ziyaret eden, haberi alır almaz eli ayağı boşanan anneye tamam tamam panik yapma bir şey yok diyen yetkili insanlar filan yaşıyor.

nası bi yer aq burası??

(bkz: zakkum) un son albümündeki şarkılardan biridir. ağlatır mı ? evet. " kaç bucaksın gördük dünya sen hep bildinişini yandım söndürmedin gün yüzü istedim verdin bana geceyi dopdolu gelmiştim dünya boşalttın içimi hayat uçsuz bir denizdi dünya batırdığın gemimi kaç kovala bıktım be dünya (şunu söylerken sesi titriyor ben orda kaldım) kötü söyletme beni mutlu yıllar güzel günler aldın benden hepsini.."

yıllardır fakirliğin eşiğindeyim yüzüm bir kere güldüyse ibneyim vallahi ben böyle dünya'nın gelmişini geçmişini sikeyim

fizikotesi gibi görünen dünya, aslında bizim yüreğimizde taşıdığımız karanlıktan başka bir şey değildir.

rezil bir yer.

kime döndüğü belli değil

durdurun dünyayı başım dönüyor.

koca mustafa kemal'i yedin yine doymadin mi karni buyuk koca dunya..

koca yaşlı şişko dünya

garip bi yer insan hayret ediyor

can bey ve ben kendisini tam anlamıyla sevmedik ama azaldı kinimiz.

içinde bolca hayalin ve orospu çocuklarının barındığı o eşsiz gezegen

dünya bok yoluna gidiyor

içine ediyoruz. yakıp yıkıyoruz. her karışını paylaşmaya çalışıyor sınırlar çiziyoruz. bizimmiş gibi davranıyoruz. emaneten kaldığımızın farkında değiliz.

başka gezegen mi yoktu aq hepiniz buraya geldiniz

8. kıtaya sahip olma ihtimali varmış hepsini mahvettik sıra onda

yerlileri; hayatın güllük gülistanlık olduğunu sanan; strateji, siyaset, saygı ve pozitif bilim bilmeyen; kendinde, vasıfsızlığına rağmen eleştiri hakkı bulan; emek sarfetmeksizin kazanç bekleyen; her şeyin kendi istediği gibi gitmesini bekleyen bireylerden oluşan ve bunun yanında ekolojik dengesini koruması için çeşitli faydalara sahip yüzlerce farklı bitki, hayvan, mantar ve hücre bazında canlı bulunduran gezegen.

insanların teknolojinin ve modern köleliğin ilerlemesi ile kendini mâlum gezegenden bile büyük gördüğü anlar oluyor. öyle ki bu büyük görme durumu artık en küçükleri bile yalnızca oyun oynamak adına tek derdi oyun oynaması olacakken alınan oyuncaklarda bile daha bir seçici ve arkadaşının almış olduğundan daha üst modelini seçmesine neden oluyor. hayatın öyle ya da böyle getirileri insana bir şeyler katacakken daha güçlü olunması adına gerçeklerle çarpa çarpa bir şeyleri öğretecekken insan denilen varlık günden güne tükenmekte ve bu tükenişini bir başka insandan medet umar duruma getirmekte. bu medet ummanın en temel kısmını da hoşlanılan ilgi duyulan kişiden içten içe övülmesi, başkasından üstün görülmesi ele avuca sığmayacak nitelikte mühim bir şahsiyetmiş gibi hissedilmesi yalnız onun benliğini üstün tutmaktan geçiyor. bir de bunun yanında insan oluşunu bir kenara bırakıp gerek hayvanlara gerek ise kendi türüne karşı hem ruhsal hem de fiziksel işkence çektirecek kadar nasibine düşeni alamayanlarımız mevcut. evren dediğimiz şey 13 milyar yıldır varlığını sürdürmekte. evrenin sonsuzluğu, o göz alan muhteşem ihtişamı karşısında dünya dediğimiz gezegen çok küçük bir yer kaplıyor hal böyle iken kendi içimizde elde olmayan durumlar yüzünden başkasına fark arttırmak neyin nesi olur? bir insanı sırf dış görünüşü ile sırf işi ile veya ırkı yüzünden küçük görmek kendini ise dünya devi olarak nitelendirmek, egosunu durmadan tatmin etmek gülünç bir hal almıyor mu? zaten bu yüzdendir ki böbürlenmelerimiz, insani duyguları abartıp kendimizden geçişlerimizi hesaba katmadan, bir başkasının canına dahi kastedebileceğimiz yıllar yılı sürdürülen savaşların, intikam almaların aslında ne kadar basit ve hiç yoktan yapıldığını anlamakta bize yardımcı oluyor. uzun lafın kısası uğruna savaşlar yapılan, durmadan nefret duygusu ile perçinlenmiş intikam alma hazzının benliği ele geçirdiği, insanı insana kırdırtan dünya denilen yer aslında evrende yer alan ufak bir toz zerresi.

kıraç'ın harika seslendiriği şarkı

düzdür

bazılarını büyüsüne kaptırıp gelip geçici bir durak olduğunu unutturan muazzam güzelliklere dolu müthiş yer.

oruspu çocukları tarafından istila edilmiş bir gezegen

mavi bir nokta içinde biribirini yiyen insanların olduğu bir taş küre

dünya fani ölüm ani

"tüm dünya için sadece bir kişi olabilirsin, fakat bazıları için sen bir dünyasın. "(bkz: gabriel garcia marquez)

özünde böyle bir yer. gece gece canım yandı. kimsin, bilmiyorum. belki de çok çok çok kötü bir insandın. umrumda değil. böyle bir ölümü ve mezar taşını hiç kimse haketmiyor. keşke yerine ben ölseydim. link

''sinema hiçbir şeyi değiştirmez; ama insanların birçok şeyi anlamalarını sağlar. dünyayı değiştirecek olan şey filmler değil, o filmleri izleyen insanlardır.'' (bkz: krzysztof kieslowski)

çok rahatsızım bu gezegene ait olduğum için, n'olur beni affedin gidersem, arkamdan iyi ya da konuşmayın, hiç gelmemişim gibi davranın, kursağımda bir düğüm ile devam ediyorum ve bu inanın çok zor, çok çok zor, bazen düğümler çoğalıyor, bir düğüme bir başka düğüm ekleniyor, nefes alamıyorum, bulanık görüyorum, sesleri duyamıyorum, dokunduklarımı hissedemiyorum, bu nedir? bu neyin sonucudur? bilemiyorum, inanın bilemiyorum, omzum ağrıyor, yükten ve bazen de dayanıksız biri oluşumdan, "beni bırakın siz devam edin" yazasım var her yere, midem bulanıyor, başım dönüyor, zihnim bulanık, tüm bildiğim doğrulara ihanet etmiş gibiyim, keşke doğarken ölen bir bebek olsaydım, ya da babamın prezervatifinde çöpe giden milyonlarca spermden biri, bunu öyle isterdim ki, ki bunu kim istemez ki? keşke annem bir şeyden çok korksaydı da beni düşürseydi, keşke doktor annemin karnına neşteri vurduğunda şah damarıma gelseydi, doğduktan sonra ölmek ne zor şey, tüm bunlar olmasaydı keşke, içimde bir hava kirliliği var, sularım hep bulanık, ağaçlarım kesik, sokaklarım çöp, caddelerim kaos, allah benimle dalga geçiyor, sanki ait olmadığım bir yere beni gönderdi, "al bakalım burada yaşa" dedi, kendimi öldürsem kızar, yaşarken de hep öfkeli bana, ne yapsam yaranamıyorum, bu saçmalıklarıma katlanan da bir o var, araf, araflı bir canlı olarak dünyada yaşamak çok zor.

arkadaşlar dünya bu donüyor milyonlarca hata daha fazla insan yaşadı öldü sizde öluceksiniz bu hayatı kendiniz için yaşayin çünkü adınızı bilen son kişi öldüğünde hic doğmamış olucaksiniz yani fazla önemeyin yaşayan sadece kendiniz icin

geri döndüremeyeciğimiz zararlar verdiğimiz yegane evimiz. üzerinde milyarlarca insanın ona işkence etmesine rağmen onlara ikramlarda bulunan varoluş kaynağımız. tükürdüğümüz yemek kabımız. birbirimizi aptalca şeyler yüzünden öldürerek kanımızla topraklarını suladığımız yer.

başka dünya'ların insanları burada buluşur, dünya'da, sanki başka gezegen yokmuş gibi, ne diye buradayız ki, buraya ait hissetmeyen en az bir milyar insan bulabilirim, muhatapı kim bu meselenin? bana birisi "seni seviyorum" dedi, ben ona "başka dünya'ların insanlarıyız" dedim, o bana "sen hangi dünya'nın insanısın?" dese kalakalacağım öylece, her şeyin bir alternatifi var, yaşadığımız gezegenin neden yok? muhatap arıyorum hala bu mesele için, samanyolu galaksisi bana samimiyetsiz geliyor, ben başka bir galaksiye ait olmak istiyorum, bunu iletebileceğim bir makam arayışı içindeyim, mesela bir de şey var; "dünyam karardı" nasıl karardı bir anlat deseler anlatılacak bir şey değil, neden biliyor musunuz? dünya apaydınlık bir gezegen fakat o başka bir yerden bahsediyor, kendi gezegeninden, e dünya'dan başka bir yerde yaşamamış ki, mecburen "dünyam karardı" diyor, ben dünya'yı istemiyorum, burda sistem çok değişik, belki de ben değişiğimdir, ben burayı istemiyorum, benim kararacaksa satürn'üm kararsın, "farklı satürn'lerin canlısıyız" demek istiyorum ben, beni seven ama benim sevmediğim kıza, dünya biraz şey gibi ya, çok popüler olduğu için itici gelen şarkılar gibi, sevemedim burayı anlıyor musunuz? beni bu gezegene layık gören yaratıcıya bir miktar kırgınım...

uyuduğum zamanlarda benim için daha katlanılabilir bir yer olan insan habitatı.