bazen düşünüyorum çok yakın arkadaşımın ölümünü, ne yaparım ben diye. düşünsenize her gün heyecanınızı paylaştığınız arkadaşınız, her gün derdinizi anlattığınız, her gün saçma sapan şakalar yaptığınız, her gün eleştirdiğiniz, omuzunda ağladığınız, beraber gezip tozduğunuz, yemeğini suyunu içtiğiniz, kıyafetini giydiğiniz, anne/baba olduğunuz, kardeş olduğunuz, ömrünüzün her dakikasında bulunan insanın bir anda yok olması... o saatlerce mesajlaştığınız konuşmada, bir okunmamış mesaj olarak cenazenin kaldırış saati gelmesi. acı hocam, çok fazla acı. suyunu içtiğinizin, toprağını sular olmuş olursunuz. toprağa anlatırsınız derdinizi. toprağa onu anlatırsınız, eksikliğini. saçma salak bir şekilde kaydettiğiniz numara, artık bir toprak olacak. o çok güldüğü videoya mesela siz ağlayacaksınız.
allah onları başımızdan eksik etmesin, ne olursa olsun onlar iyi ki var.