insanlardan soğumak

aslında bu insanlara beni yanıltmadıkları için teşekkür etmeliyim ya neyse. hangi insanlara mı? buyrun tam olarak şu insanlar; hazırlık okuyorum (bunu çokça entryde belirttim ama görmeyen birileri olduğu ihtimali yüzünden yazmak zorundayım) sistem biraz değişik. 2 ayda bir sınıf atlamak için sınavlar oluyor ve her defasında sınıflar değişiyor. i̇lk sınıfımda birkaç kişiyle anlaşabildiğimi sanmıştım. 2 ay boyunca baya beraber takıldık. sonra sınıf değişince ben baya bildiğin uzaklaştım bunlardan. bir nevi dışlanmak gibi. eyvallah zaten kimse umrumda değil, kızdan yeni ret yemişim. en kıymetlim gitmiş 3-4 arkadaş parçası gitse ne yazar. koridorda karşılaşdığımız için merhaba merhabanın ötesine gitmedi diyalogumuz . ara tatil falan bitti okul yeniden açıldı. bu kişilerden bazılarının dersi sabah olduğu için öğlen grubunda ben hariç 2 kişi kaldılar. i̇kinci hafta karşılaştım o ikisiyle. samimi bir şekilde yaklaştılar. "nerelerdesin hiç görünmüyorsun sana instagramdan yazacaktım(telefon numaram var aq) ama unuttum şansa bugün karşılaştık gelsene yanımıza" gibi cümleler kurdular. dedim herhalde ben o ara ruhsal çöküntüde olduğum için böyle hissettim baksana ne samimiler. bu hafta ise okulun 3. haftası. bir kere sabah dersi olanlardan biriyle karşılaştım, bahçeye çıkıyorum bizimkiler de var gel dedi eyvallah gittim. onun harici bugüne kadar yine görmemiştim. ders bitti dışarı çıkmadım sınıfta oturuyorum. kız aradı "okulda mısın la grande" dedi ilk cümle bu. son derse gireceğiz aq. evet dedim. gelsene ya tek kaldım dedi :) tek kalmasa arayacağı yok. i̇nsan nezaketen de olsa nasılsın falan der :) neyse işte bu arkadaşlık dediğimiz kavram sikko bir kavram. tamamen içi boş. i̇nsanlardan gün geçtikçe soğuyorum ve bu bana aşırı haz veriyor. i̇nsanların ne kadar iğrenç olduğunu görmek bana haz veriyor. eğer bunu göremesem bu sikindirik canlılar arasında kendimi paralayıp durmaya devam ederdim.