insanlardan soğumak

yalnız kalmanın sonucunda ortaya gelen ruh hali. insan kolayca soğuyabilen durumlar üretebilir veya kendinden soğutabilir. günümüzde çoğu insanın başına gelen durumdur. asosyalliğe yitebilir.

sonu hayır değil. (bkz: horoz sikmek) (bkz: yılan sikmek) (bkz: ketıla kerkinmek)

ekvator bölgesinde bu sorunu çözebilirsiniz. uyandirim he.

insanoğlu çoluğu çocuğu masumu katleder kendi inandırıldığı şeyler için yaptığını düşünür terörist olur. ötekisi insanların ölümünü kendi lehine kullanmaya çalılır vicdansız cani olur. bazısı da ağız teröristliği yapar. suçlu suçsuz demeden herkesi zan altında bırakır. gıybet eder. irkçılık yapar. gerçek terörizme zemin hazırlar. insanoğlunun sonu gelse de bu iğrençlik hiç olmasa. biz de olmasak.

âh şu insanlar! o kadar dengesizler ki, o kadar belirsizler ki. ciddi anlamda yoruldum, tükendim. kime nasıl davranacağımı unutur oldum. insanları çözeyim derken benliğimi kaybetmeye başladım, benliğimi kaybetmeye başlarken de insanlardan soğudum. bu insanlar ne kadar zor!

i̇ki yüzlü pislikler

mesajlaşma eylemini yaparken ki tavırlar insanlardan soğumama neden olabiliyor. yazıştığım her kim olursa olsun şöyle ki; sürekli geç cevap veriyorsa, birden şak diye çevrimdışı oluyorsa ve bu birden çok tekrarlamışsa (oysa çıkıyorum dese anlayış gösteririm), sürekli muhabbeti ben başlatıyorsam, ben yazmadığım zaman yazmıyorsa bu tarz şeyler yapıyorsa ben o insandan soğurum arkadaş. bakın gerçekten anlayışlı biriyim. bunları 1-2 kere yapmış olsun tınlamam. işi vardır falan filan derim. ama bir süre sonra o kişinin benle konuşmak istemediğini düşünüyorum. ki haklıyım bence. rahatsız etmenin anlamı yok. bir daha yazmam o kişiye.

son zamanlarda tam da böyle hissediyorum zerre samimi gelmiyor insanlar bu sebepten hemen soğuyorum etrafımda insan görmek istemiyorum yapmacık da olamıyorum ama yalnız da sıkılıyorum sanırım ne istediğimi bilmiyorum neyse ama evvela samimiyet

i̇s loading.

bi kere soğudum mu ısıtana aşk olsun :))

dost bildiklerinden kazık yiyince soğunulmıycak yeri kalmıyo hayatın ama allah büyük hayat devam ediyo

bunu kontrol edemediğinizde çok kötü oluyor ya. kendim için konuşacak olursam durup dururken bir insandan soğuyorum ve tekrar ısınamıyorum. i̇stisnalar var ama soğudum mu tam soğuyorum. gerçi bazen insanlar için çok uğraşıyorum sabırla bekliyorum öyle olunca da yavaş yavaş kopmak yerine o saniye koparıyorum iletişimi.. sıkıntılı bir durum maalesef.

insanlardan birden soğuyamazsın.yavaş yavaş olur bu.he ani soğumalar da olur ama o geçici bir durumdur o kırgınlıktır.mesela mesajına geç cevap vermiş ,yok görüldü yapmış vs gibi şeyler birikirse yani ilgisini kaybettiğini anladığında artık soğuma aşamasına geçersin.çünkü aynı seyler sürekli olmuştur ve hevesin kalmaz.kırgınlıklar birikir yani bu soğuma aşaması bence senin hoşuna gitmeyen ya da seni üzen şeyler art arda yapıldığında gelişen bir süreç.

hayvan sevdirir. hayvanlara ve doğaya sonsuz saygı duymayı öğretir.

güvendiğin duvara sırtını tam verip savaşacakken oradan sağlam bir yumruk yiyip.yere kapaklanman ve gözlerini açtığında seni seven insanların,sana bakıp yanından öylece geçmesi.anne diyorsun baba diyorsun. ama oda bir yere kadar yanında oluyor.

uzun süredir görüşemediğimiz insanların kendilerini bi b.k sanmaları göz göze gelmemek için çaba harcamaları falan. böyle bi burun havada gezmeler... gel de soğuma kardeş. eskiden içten bi şekilde sarılıp hal hatır sorarken şimdi suratıma bakmadan yanımdan geçmesi...saçından tutup fırlatasım geliyo valla insanlar çok değişiyo.. çok güvendiğin insanlar karaktersiz çıkıyo, samimi olduğun insanlar saçma salak triplere giriyo... valla soğudum herkesten. biçok akrabayı,eşi dostu görmek bile istemiyorum.

i̇nsanlardan soğumak bazı şeylerin farkında olmaktır. bazı nedenler ötürü herşeyden uzaklaşasın gelir. aptal olduklarını düşünüp yalınayak yürürsün camlı yollarda. bunu bildiğin halde hoşuna gitmeye başlar ve en sonunda yalnız kalırsın. kendini bulursun içten içe ve ölmeyi beklersin.

başka bir şey bulamadınız mı acaba gidin koltuktan falan soğuyun insanlardan soğuyonuz sonra insana muhtaç kalıyonuz deliler sizi

i̇nsanlara hiç ısınamadım ki

kendimi bildim bileli içinde bulunduğum durum (bkz: nick başlık uyumu)

"i̇nsanlardan buz gibi soğudum, i̇şte yalnız sen varsın öyle halsizim ki hiç sorma anlarsın.."

insanlardan ziyade kendimden soğumam

gece gündüz küfür ediyorum bazılarına sayın sözlük yazarları. "okul bitti giremedin mi bir yere" sorusunu soran her bir bireye ağır küfürler etmek istiyorum. "sana ne lan yarrağım" demek için can atıyorum ama susuyorum. çünkü sordukları sorularda ufaktan aşağılamalarını cımbızla çekebiliyorum. çünkü o orospu çocukları para ve statüye tapıyor. ederimi bununla ölçüyorlar. biliyorum ki onların ölçütlerine çokça sahip olsam hasedinden kudurucak amına koduklarım. kimse sabır sebat ne bilmiyor amına kodumun yerinde. herkes hemen bir sonuç istiyor. kafama sıkayım diyorum götüm yemiyor. "ne istiyorsunuz benden amına koduklarım" diye çığlık atasım var atamıyorum. dünyamız diğerlerine hava basacak neyin olduğunla ilgileniyor. sevgilileriniz, arkadaş sandıklarınız hatta bazen aileleriniz bile. bense daha fazla katlanmak istemiyorum. sosyal bir varlık olmak yemin ediyorum canımı sıkıyor. bırakın amına koyayım kendi bacağımızdan asılalım. ne yapacaksanız lan beni. ne yapacaksınız kazandığım parayı. rulo yapıp götüme mi sokayım o rakamları kazanıp. ben şu vasıfsız halimle gayet mutluyum siz niye takıyorsunuz benim yerime bre beynini siktiklerim. bir salın bizi allah aşkına.

bazı i̇nsanlardan soğumak için ekstra bir şeyler yapmalarına gerek yok doğal olmaları yetiyor sağolsunlar

herkesten soğudum. şu an çevremdeki 5-6 kişi harici herkes yapay geliyor. canlı cansız her şeyden soğudum ya. sözlükten bile soğudum. anasını satıyım bir ondan soğuyamadım. hala yerli yerinde duruyor. her şeyden soğumama vesile olan kişi o ama ben ondan soğuyamıyorum. i̇şe bak.

bu benim sınıfa karşı tavrım. bu kadar boş insan nasıl bir sınıfa toplandı bilmiyorum. abi 30 kişilik sınıfta konuştuğum insan sayısı en fazla o da taş çatlasa 10. nedeni ise seviyesizlik ve boş kafalar. ben bir insanla kitaplardan,filmlerden,sanattan,müzikten,günümüz dünyasından bahsedemeyeceksem o insanlar boş insanlardır.

sadece işi düşünce mesaj atan bi tip var. yemin ederim hayattan soğutuyor ya. geçen gün mesaj atmış hiç arayıp sormuyorsun diyo. noldu işin mi düştü diyorum "ehehe yok ya. kanka ya şimdi bir kız var........" hayır yani hiç mi utanmıyosun, yüzüne de söylüyorum insan bi çekinir ne bileyim ya. bir de şey var mesela; üzgünsün yanına geliyor diyo ki neyin var bu sefer öyle dolmuşum ki bir seferlik anlatayım. hani derdimi değil de hissettiklerimi. misal diyorum ki çok özlüyorum ya. "evet ya, benim eski sevgilim de bana öyle mesaj atmış ben de ona böyle cevap verdim oda böyle dedi......" ne bileyim ya, belki de bazen ben soğumak için neden arıyorumdur.

aslında bu insanlara beni yanıltmadıkları için teşekkür etmeliyim ya neyse. hangi insanlara mı? buyrun tam olarak şu insanlar; hazırlık okuyorum (bunu çokça entryde belirttim ama görmeyen birileri olduğu ihtimali yüzünden yazmak zorundayım) sistem biraz değişik. 2 ayda bir sınıf atlamak için sınavlar oluyor ve her defasında sınıflar değişiyor. i̇lk sınıfımda birkaç kişiyle anlaşabildiğimi sanmıştım. 2 ay boyunca baya beraber takıldık. sonra sınıf değişince ben baya bildiğin uzaklaştım bunlardan. bir nevi dışlanmak gibi. eyvallah zaten kimse umrumda değil, kızdan yeni ret yemişim. en kıymetlim gitmiş 3-4 arkadaş parçası gitse ne yazar. koridorda karşılaşdığımız için merhaba merhabanın ötesine gitmedi diyalogumuz . ara tatil falan bitti okul yeniden açıldı. bu kişilerden bazılarının dersi sabah olduğu için öğlen grubunda ben hariç 2 kişi kaldılar. i̇kinci hafta karşılaştım o ikisiyle. samimi bir şekilde yaklaştılar. "nerelerdesin hiç görünmüyorsun sana instagramdan yazacaktım(telefon numaram var aq) ama unuttum şansa bugün karşılaştık gelsene yanımıza" gibi cümleler kurdular. dedim herhalde ben o ara ruhsal çöküntüde olduğum için böyle hissettim baksana ne samimiler. bu hafta ise okulun 3. haftası. bir kere sabah dersi olanlardan biriyle karşılaştım, bahçeye çıkıyorum bizimkiler de var gel dedi eyvallah gittim. onun harici bugüne kadar yine görmemiştim. ders bitti dışarı çıkmadım sınıfta oturuyorum. kız aradı "okulda mısın la grande" dedi ilk cümle bu. son derse gireceğiz aq. evet dedim. gelsene ya tek kaldım dedi :) tek kalmasa arayacağı yok. i̇nsan nezaketen de olsa nasılsın falan der :) neyse işte bu arkadaşlık dediğimiz kavram sikko bir kavram. tamamen içi boş. i̇nsanlardan gün geçtikçe soğuyorum ve bu bana aşırı haz veriyor. i̇nsanların ne kadar iğrenç olduğunu görmek bana haz veriyor. eğer bunu göremesem bu sikindirik canlılar arasında kendimi paralayıp durmaya devam ederdim.

zamanla yaşanması kaçınılmaz bir durum sanırım. son zamanlarda insanlardan, insanlıktan soğudum.

Böyle bir şey kesinlikle var, yaş ilerledikçe ve yediğiniz kazıkların sayısı arttıkça çevrenizdeki insanlardan soğuyor ve sayısını azaltıyorsunuz Sadece sizin veya karşı tarafın iyi olması yetmiyor, trafikte sadece sizin dikkatli olmanızın yetmediği gibi. Bazı hassas dengeler var onlar bozulunca insanları hayatınızdan yavaş yavaş eliyorsunuz. İnsanlardan soğuma olayının ana sebebi yine insanların tavırları ya da sizin insanlara karşı tavrınız. Sonuç olarak insanın en büyük destekçisi yine kendisi olduğuna göre kendinizden soğumamanız asıl önemli olan durum.

bu minik yaşta bunu da tattığım için teşekkürler allahım