uyuyamamak

eskiden köpek gibi uyurdum geceleri. bebekler gibi. mışıl mışıl. hatta rüya bile görürdüm. şimdi, uyuyamıyorum. geceleri. çünkü biliyorum. hatta gördüm ve duydum. defalarca. haberlerde denk geldi her biri. mesela, birkaç saat sonra birer birer devrilecek insanlar. iş ve aşk için yeni bir güne başlamayı umarken. fark etmiyor. örneğin, bir meyhane çıkışı bıçak çekecek kulağı kesiğin biri meyhanedeki gençlere. solist olarak çıkan, gerçek adını asla bilemediği o kadınla gitmek isteyecek dünyanın dibine. ancak ne o kadın onunla gidecek. ne de meyhaneden dışarı çıkacak. bizim aşık, bir kamyon dayak yiyip de sızıp kalacak bir köşede. gece bununla bitmeyecek tabii. çünkü birazdan, evsiz birisi de çöplerden bulduğu kartonları yağmurlu sokağın en rüzgarsız yerine serip uyuyacak. rüyasında tanrı'yı görecek. konuşacak o'nunla. ya da sadece boşluğa sorular soracak. birazdan yaşanacak tüm bunlar. biliyorum. bilmeyi geç, gördüm hepsini. çünkü uyuyamıyorum. geceleri. uyuyamadığım için de şahit oldum her birine. uyuyamadığım gecelerde.