günün birinde bir derviş, bir kucak dolusu elmayla bayırları aşan bir genç kıza rastlamış. bozkırın sıcağında yorgunluktan yanakları al al olmuş kızın.
“nereye gidersin? ne doldurdun kucağına?” diye sormuş derviş.
uzaktaki bir tarlayı işaret etmiş al yanaklı kız. “sevdiğim çalışıyor orada. ona elma götürüyorum.”
“kaç tane?” diye soruvermiş birden derviş
kız durmuş ve şaşkın bir halde demiş ki: “insan sevdiğine götürdüğü şeyi sayar mı hiç?”
usulca koparıvermiş elindeki tespihin ipini derviş…