şuan yalnız yemek yiyorum. tek basima. tek kelime dahi edemeden. her zaman oldugu gibi.
birazdan tatlimi söyleyecegim. sonra islerimi halledip tek kaldigim yurt odamda tek basima takilacagim. kimseden mesaj bildirimi gelmeyecek belki gün boyu.
hemen hemen 4 yasimdan beri yalnizim, galiba, bakıciya verildigimden beri gunlerimi tek geciririm, aksamlari birileri gelir, arada -belki- sohbet döner. sonra yatış. ya alıştım ya da hâlâ acısı var içimde. bilemiyorum.