gündüz geçen bi diyaloğu anlatcam arkadaslar , öncelikle hepinizin bayramını kutlarım büyüklerimin ellerinden küçüklerimin gözlerinden öperim :) benim 5 yaşında dünyalar tatlısı kız yeğenim var. yeğenim beni ne zaman telefonla uğraşırken görse (snapchatte) dayı gel hadi yüzümüzü değiştirelim çok komik olmuyo mu hadi nolur gel değiştirelim diye başımın etini yer. bende artık bıktığımdan kızarım bazen. neyse bugün malum bayramdı ziyarete geldiler bize oturuyoruz. o sıra klasik bayram mesajı geldi bana yeğenimim hemen gözleri benim cebime doğru yöneldi çıkardım telefonu okuyom mesajı. yeğenim telefonu çıkardığımı görünce geldi yanıma. kafasında düşünüyo heralde (ben mesajı okurken bişe demedi) acaba ne desemde dayım kızmadan yüz değiştirmeyi açsa bana. neyse okudum mesajı telefonu yavaş yavaş cebime koyuyorum o sıra aklına gelebilcek en güzel fikir geldi bence. bana çekinerek dayı bayramda elini öpenlerin yüzünü mü değiştiyon sen dedi. o an bana dünyanın en masum çocuğu gibi gözüktü. yüz ifadesi o kadar tatlıydı ki kardolar yok böyle tatlılık , yok böyle bi sevgi ya yeğen candan öte bişeydir. dayanamadım yine değiştirdik yüzümüzü yine kahkalara boğuldu yine o an dünyanın en mutlu insanı yaptı beni. yeğenlerimizi sevelim onları mutlu edelim arkadaslar.