tanımadığım birileri bana bakarken ya da ben bana baktıklarını zannederken, istemsizce yapmak zorunda kaldığım eylem.
mesela; maç çıkışı arkadaşlarla lahmacuna düşmeye gidiyoruz. ben oturmak için en tenha yeri seçmeye çalışırım. ya da diyelim ki oturduğumuz masa giriş katta, mekana geleceklerle göz göze gelmemek için ben kapıya sırtım dönük otururum. kendimi kasmak da değil bu, o an iştahım kendiliğinden kaçıyor. ama tanıdıklarıma karşı böyle bir sorunum yok.
(bkz: biri yer biri bakar kıyamet ondan kopar)
not: bahsi geçen konu iştahsızlık ise majör depresyon ve türevi şeylerin belirtisi olabilir. boş vermeye gelmez, araştırılmalı. imkanlar dahilindeki çözüm yolları da denenmelidir.