yemek yiyememek

(bkz: diş teli) sonrasının en büyük sorunu. tek pozitif yanı kilo verebilirsiniz belki.

var mı ya ciddi ciddi böyle bir şey? ben her zaman ve her durumda yerim.

tanımadığım birileri bana bakarken ya da ben bana baktıklarını zannederken, istemsizce yapmak zorunda kaldığım eylem. mesela; maç çıkışı arkadaşlarla lahmacuna düşmeye gidiyoruz. ben oturmak için en tenha yeri seçmeye çalışırım. ya da diyelim ki oturduğumuz masa giriş katta, mekana geleceklerle göz göze gelmemek için ben kapıya sırtım dönük otururum. kendimi kasmak da değil bu, o an iştahım kendiliğinden kaçıyor. ama tanıdıklarıma karşı böyle bir sorunum yok. (bkz: biri yer biri bakar kıyamet ondan kopar) not: bahsi geçen konu iştahsızlık ise majör depresyon ve türevi şeylerin belirtisi olabilir. boş vermeye gelmez, araştırılmalı. imkanlar dahilindeki çözüm yolları da denenmelidir.

yaklaşık 10 15 günde yediğim yemeği normal bir insan bir günde yiyebilir o derece.sadece su içiyorum arada sigara bide.acıkıyorum fakat sofraya oturunca hiçbir şey yiyemiyorum.en sevdiğim yemekler olsa bile.. üstüne birde uykusuzluk sabah 5 6 da uyuyorum 3 4 saat sonra geri kalkıyorum. ulan zehir gibi hayatım var ya

yaklaşık bir haftadır, aç olduğum halde yiyemiyorum canım istiyor ama olmuyor. yesem de 2-3 kaşıktan fazla olmuyor, yemek yemek istiyorum ama yiyemiyorum çok sinir bozucu olmaya başladı artık.

Hava sıcaklığının artmasıyla yaşadığım durum. Lif ve protein içeriği yüksek olan şeylere ağırlık vermeye çalışsam bile ııı ıı yani olmuyor. Bi de bi duyguyu çok yoğun yaşadığım zaman böyle oluyor.

Her hangi bir sağlık sorunum olmasa da yemek yemek canım istemese... keşkeeee

Tanımadığım bir ortamda yemek yerken aşırı zorlaniyorum. Özellikle misafir olarak gittiğimiz evlerde aç kalıyorum. Başka bir durum ise ki herkeste vardır diye düşünüyorum bu biri beni izlerken yemek yiyemiyorum. Yemeği bırakıp suratına bakıyorum hayırdır niye bakıyon diye

İlişkimizin başlangıç dönemi; sanırım aşkın etkisiyle tıpkı bir kuş misali minik minik yudumlar ile yerdim, hatta çoğu zaman tıkanır kalırdım birden bire. Aradan yıllar geçti, şimdi bir atmaca misali elinden kapar oldum o an ne yiyorsa hahah Aşk artışıyla, iştahımda da bir artış meydana geldi.. Ey aşk sen nelere kadirsin :d

Şaka gibi ama bu ara yaşadığım problem. 2-3 köfte ile doyuyorum, hayır şaka değil. O asla vaz geçmem dediğim tatlıdan da (özellikle baklava) aklınıza gelebilecek her şeyden tiksindim. Umarım sonu kötüye gitmez.

Hiçbir şey eski tadını vermiyor artık. Kolay ulaştığımız için mi, mayasını bozduklarından mı yoksa onun tadı yanınızdaki insanlar sayesinde mi o kadar güzel geliyordu bilemiyorum. Sadece tek başıma yemek yiyemiyordum, şimdi kalabalıkta bile canım istemiyor.

Düşmanımın bile başına gelmesin dediğim anormallik. Bir hastalık geçirmiştim 3 gün ekmek bile geçmedi boğazımdan çünkü yutamıyordum. 3 kilo verdim 3 günde. Ondan sonra anladım yemek yemenin kıymetini. Sağlık çok önemli.