yalnız olunduğunun fark edildiği anlar

universiteye geldiğimden beri ne bi çevrem oldu ne bi arkadaşım. bilmiyorum sadece tanımadığım insanlarla vakit geçirmeyi sevmiyorum kimseye de kolay kolay ısınamıyorum tamam biliyorum kimseyle vakit geçirmedende tanışamam tanıyamam hiç kimseyi. kimseye diyemiyorum gel bugun biseyler yapalim. zaten muhabbetimde kötüdür. sanirim.. beni biyerlere davet ettiklerinde de yok ben bugun cikmiycam diyorum ama aksam oldugunda cekiyorum kapşonluyu kulaklığı yürüyorum biyerlere doğru. yalnızlık bana absürt ve korkutucu gelmiyor. cool olmaya çalışıyo gibisinden birşey duymuştum sınıfta muhtemelen benden bahsediyorlardı anlamıştım, bişey demedim ne diyebilirdimki şimdiye kadar sessiz sakin yaşamışım hiç kendimi savunmam gereken bişey yaşamamışım. yine sessiz sakin oturmaya devam ettim. her neyse asıl yalnız biri oldugumu ne zaman farkettim biliyomusun sozluk gecen dogum gunumde.. twitter a girdim profilimdeki balonlara bakicaktim hani dogum gununde profilinde renkli balonlar çıkar ya bende iste onlara bakmak istedim. twitter bile doğum günümü kutlamadı ya ne biliyim işte en azından 1 kişi bilse doğum günümü mutlu olurdum