yalnız olunduğunun fark edildiği anlar

whatsappta son görülmemde tarih çıkıyor olması son aramalarda anne-baba olması telefon şarjının +75 olması veya 2-3 gün gitmesi sevgilisi olan arkadaşlarınla bir yerde oturduğunda onlar telefonla oynarken senin tuş kilidini açıp boş boş nereye girsem diye bakman ... ben kendimi bildim bileli bu kategorilere göre yalnızım ama bence yalnız olmak illa bir sevgili sahibi olmamak değil. günümüz toplumu yalnızlığı sevgilisi ya da konuşucam birisi olmamak olarak görüyor. sevgilin yok ise ailenden kimse de mi yok arkadaşın da mı yok akraban kuzenin de mi yok? illa konuşacak vakit geçirecek bir sevgilin olmak zorunda mı? bunu anlamlandıramıyorum. çözemiyorum mantalitesini,ve böyle insanları gördükçe acıyorum. yukarıda saydıklarımın hepsi bende mevcut bu sevgilim olmadığı anlamına ve yalnız anlamına geliyorsa siz kalabalıkta kendini duyuramayan,karşısındakinin hislerini anlık zevk ve vakit geçirme uğruna harcayan bencil insanlarsınız.

aldığım dondurmanın bedavasınıda kendim yiyorum.

gece vakti ictigin sigaranin kağıdının yanarken çıkardığı sesi duymaktır yalnizlik

tek başıma yemek de yedim. tek başıma gidip dısarda kahve de ictim. tek basıma sinema, tiyatro vb. yerlere de gittim. inanin kendimi hic yalniz hissetmedim. hatta ve hatta kimseye muhtac degilim diye daha da güclendim. ve bir gun arkadaslar sevdigim insanla beraberken yalniz oldugumu hissettim. yalnizdim yapayalniz o vardi yanimda ama ben tek basima kimsesiz gibiydim. tıpkı şarkıdaki gibiydi yanindayim ama yalniz ne care suskunum, huzursuzum. bende suskundum, huzursuzdum. kimse yanında biri varken yalnız oldugunu hissetmesin bu cok daha fazla koyuyor. yutkunamıyorsunuz.

telefonunuza sadece operatörünüzden mesaj geldiği andır.

telefonda aralıksız saatlerce oyun oynadığımız anlar. rekor kırmışlığım var.

her an.

lisede boş derste uyunan anlar

sabahtan akşama kadar whatsapp gruplarında takılıp çok arkadasim var zannedip, gece yastığa kafanı koyduğunda anlaşılan durumdur

bi gün şaşırıp yanlız yazdığımda düzeltecek kimsenin olmayacak olması.

içinde biriktirdiğin tonlarca acıyı kimseye anlatamadığın ve kimsenin yanında gözyaşları dökemediğin an.

ağladığın zaman yaslanacak omuz bulamamak

durup çakmışsındır etrafına herkes birbirini götürmeye çalışırken olan bitene biraz acı biraz aşağılayıcı tebessüm ile reaksiyon gösterip sigara yakmışsındır, çalan şarkıya kulak vermişsindir. arama zahmetine girersin her geleni o sanarsın çuvallarsın ve çuvalladıkça sendelersin onu aramaktan vazgeçmeye bile yeltenirsin. fakirin ekmeyi olan ümit etmeyi denersin bir gün seni gelip bulur diye seni sancılar çekersin, ağlarsın, kırarsın, üzersin ve ettiğin kadarını görmekle kalmayıp bunların farkında olup kafayı yersin. zeki ve hissedebilen insanlara dünya gerçekten bir cehennem.

herkes sevgilisi ile gezinirken sizin onların arasında dışlanmış bir eleman gibi durduğunuz andır. bok gibi hissettirir. berbattır.

o kalabalığın içinde fark edilmediğin an

telefonuna gelen mesajın sadece turkcell'den olması

şimdi baktım da süresinin bitmesine 2 saatim olmasına rağmen 350 dakikam varmış.

eve girince hissedilen soğukluk

konuşmaya ihtiyacın olduğu anlarda rehberindeki hiçkimsenin işe yaramaması. işte o zaman yalnız olduğunu farkediyosun be.

bütün uygulamalara tek tek girip hiç birinde bir değişiklik olmadığını ve en başa döndüğünü anladığında ne yapsam diye düşünürsünde hiçbirşey yapamazsın ya hah işte o ..

''yan masada yapılan espriye gülmek''

bir film izlersin evde dersin ki ya birine anlatsam şunu efsane filmdi.ya da bi kitap okursun dersin ki ne güzel yazmış be beğendiğin yerlerin altını cizersin paylaşmak istersin anlatmak konuşmak tartışmak karakterleri analiz etmek üstüne kafa yormak ama şöyle bir düşününce bı turlu paylasicak birini bulamazsin.begendigin etkilendigin şeyi olmadık birine anlatıp dalga geçmesini ya da dinliyomus gibi yapıp dinlememesini de göze alamadığından boşver der ikinci filme ya da kitaba baslarsin

hapşırdığında çok yaşa denmesini beklediğin ama kimsenin demediği an

hırkanın cep tarafı kapının koluna takıldığında "tamaaam tamam burdayım". demeye başladığınız zaman

siz yalnızlıktan kasıt olarak hiçkimsenin olmamasını anlatmışsınız. ya çevresi insan dolu olduğu halde yalnız hissedenler n'apsın?

evde otururken saatin tik tak sesini duymaya başladığınızda gerçekten anlıyorsunuz

+kanka hadi dışarıya çıkalım çok eğlencez -tamam kanka çıkalım +kanka bak söylemeyi unuttum sevgilimde gelecekti senin için sorun olmaz dimi? - yok kanka olmaz +yaşasın hiç sıkılımıcaz hep beraber çok eğlencez (2 saat sonra) -aşkım haydi şuraya gidelim +kankaa -aa dur seni unuttum gel haydi

hiç yalnız olmadım kulaklığım var allaha şükür

yalnız olmadığını kabul etmediğinde

yalnız olduğunu inkar ettiğinde

seni güldüren bir şey yaşıyorsun, bir şey okuyorsun sonra paylaşmak için birine yazacaksın her zaman yazarsın çünkü. kişi listene bakıyorsun ve o an hiçbiriyle o samimiyette olmadığını çünkü yine ve yine sebebini bilmediğin bir şekilde soğuk davrandıklarını fark ediyorsun. dönüp dolaşıp beni bulan yalnızlık bu işte.

evde çok sıkıldım biraz da dışarıya çıkayım. bi dk benim hiç arkadaşım yok ki

kötü hissediyorsun anlatamıyorsun çünkü kelimeleri toplayamiyorsun aklında. tam anlatacaksın bir bakıyorsun, yapayalnızsın.

bazen yanında herkes olur ama yine de yalnız hissedebiliyor insan.

14 şubat günüdür heralde

tuvalet kağıdı biter de kimseye seslenip isteyemezsin ya... o an yalnızlığını hayat suratına böyle şamarlar

geçen gün dershanede ders çalışıyorum hızlandırmanın son günü millet tatil moduna girdi dersten sonra dağıldılar ve koca ders çalışma odasında tek kaldım. sırtım aniden kaşınmaya başladı ama ne kaşıntı tatlı tatlı kaşınıyor. ve erişemiyeceğim noktada. hay ananı avradını naraları atarken kolonun köşesiyle kesiştik ve duvara doğru depar attım. verdim duvara sırtım yılanın derisinden kurtulurcasına sürtüyorum. daha sonra geçip oturdum yerime ulan benim sırtımı kaşıyacak bir dostum yokmuş be dedim o efkarla soru çözmeye devam ettim. işte o gün yalnız olduğumu anladım.

saat tiktaklarını dinlediğiniz andır

anlatacak çok şeyinin olduğunu sandığım andır. boğazda düğümlenen hıçkırık oluyorum ama tek bir farkla, unutuluyorum.

gelmiyor işte mesaj başka açıklaması mı var?

3 günde 5 tane kore dizisi bitirdim

koca pazar günü telefonuna gelen tek mesajın bahis sitesinden olması her anlamda yalnızlığın dibinin sıyrıldığı an olsa gerek

universiteye geldiğimden beri ne bi çevrem oldu ne bi arkadaşım. bilmiyorum sadece tanımadığım insanlarla vakit geçirmeyi sevmiyorum kimseye de kolay kolay ısınamıyorum tamam biliyorum kimseyle vakit geçirmedende tanışamam tanıyamam hiç kimseyi. kimseye diyemiyorum gel bugun biseyler yapalim. zaten muhabbetimde kötüdür. sanirim.. beni biyerlere davet ettiklerinde de yok ben bugun cikmiycam diyorum ama aksam oldugunda cekiyorum kapşonluyu kulaklığı yürüyorum biyerlere doğru. yalnızlık bana absürt ve korkutucu gelmiyor. cool olmaya çalışıyo gibisinden birşey duymuştum sınıfta muhtemelen benden bahsediyorlardı anlamıştım, bişey demedim ne diyebilirdimki şimdiye kadar sessiz sakin yaşamışım hiç kendimi savunmam gereken bişey yaşamamışım. yine sessiz sakin oturmaya devam ettim. her neyse asıl yalnız biri oldugumu ne zaman farkettim biliyomusun sozluk gecen dogum gunumde.. twitter a girdim profilimdeki balonlara bakicaktim hani dogum gununde profilinde renkli balonlar çıkar ya bende iste onlara bakmak istedim. twitter bile doğum günümü kutlamadı ya ne biliyim işte en azından 1 kişi bilse doğum günümü mutlu olurdum

''âh! nâciye beni unutma, sev ve sadık kal. düşün ki yalnız seni düşünen ve dünyâyı yalnız seninle güzel görecek birisi uzaklarda senden sadâkat ve muhabbet dileniyor.'' enver paşa'nın, 2 ocak 1922 târihli mektûbundan.

tam sözlükten çıkıyordum. yazım yanlışı görüp tekrar girdim. *fark edildiği

Kendi doğumgünü pastanı kendin aldığın andır.Hasta olduğunda kendi çorbanı yaptığın andır.Çayı çift demlikle demlemeye değer bulmadığın andır.Anlık mutluluk ve hüzünlerini paylaşacak kimseyi bulamadığın andır.Boş boş tavanı izlediğin süre ise bir ömürdür.

Kimse zor zamanımızda, üzgünlüğümüzde felan yanımızda olmaz ya hani hep mutlu ve iyi günümüzde yanımızda olurlar. Benim için yalnız olduğumu farkettiğim an mutluluğumu bile paylaşamadığım zamandır.

Hı hı yarın hastaneye gideceğim. Tedavim için ilaç alman gerek ve ciddi sersemlik yapiyor. Gidip geleceğim iste tek başıma. Söyleyeceklerim bu kadar.

Üzüldüğün de kırıldığında bir sıkıntın olduğun da anlatacak birinin olmaması. Uzaklara bakıp duruyorsun öylece