ben hep öldükten sonra çevremdeki insanların hallerini merak ederim. çok ölüm kurgulamışımdır .hep musalla taşından cenazemdeki insanlara bakarım. kimisi namaz çıkışı cenaze namazı varmış kılalım sevaptır diyerek gelen hatta belki de yolda bir hareketine sövdüğüm adamlar veya bir gram tanışıklığımız olmayan adamlar falan. olum çok garip an ya. çoğu zaman aklım almıyor zaten. çok bambaşka bir his ya. tavsiye ederim bunu hayal etmeyi. hatta yanlış hatırlamıyorsam bir yazarın da bununhakkında bir yazısı vardı. 6-7. sınıf falandım okuduğumda onu o zamandan beridir düşünürüm. kendinizi sorgulamanızı sağlıyor. ölüm böyle acı acı çarpıyor yüzünüze , bir irkiliyorsunuz. . işin kötü tarafı ben sadece kendi ölüm senaryomu da kurgulamıyorum, çok yakınımdaki insanların da ölümlerini hayal ediyorum mesela anam, babam en yakın arkadaşlarımınkini falan. ağlamaklı olurum, dayanmaya çalışırım falan ama gerçeğini yaşamaktan korkarım hep.