çocukluğun en kötü anıları

7-8 yaşlarındaydım öndeki dişlerim yenilenmiş aynanın karşısında bakıyorum anneme de şey diyorum o ara bunlar niye bu kadar büyük ya tavşan mıyım ben gibisinden bir şeyler. birkaç gün sonra kuzenimin kütüphane kaydını yaptırmaya gitmiştik dönüşte karşı kaldırıma geçerken motor çarpmıştı ön dişim kırılmıştı annem de önden gidiyor beni fark etmiyor işte ağlamaya başlayınca geliyor yanıma. ben ise yeni diş gelmicek böyle kalcam diye ağzımda bir ton kan ile salya sümük vaziyetteyim. kazanın olduğu günden beri bu yüzden sürekli dişçiye gitmek zorundayım. o gün bugündür de fiziksel özelliklerimden şikayet edeceğim zaman iki kere düşünürüm