evcil hayvanın ölmesi

hayattaki ilk kaybım. muhabbet kuşum. yaş 4 -5. televizyonda görüyorum ve manyak gibi ağlıyorum. i̇stiyorum. susturamamışlar. babam mecbur alıyor beni yanına gidiyoruz akşamüstü. neredeyse dükkanlar kapanacak. zaten tam kapatırken yakalamışız. alıyoruz geliyoruz eve. mavili yeşilli renk cümbüşü resmen hayvan. hayran hayran bakan bir ben. tabi mükemmel yaratıcılık kullanarak adını maviş koymuşuz. lakin benim kıymetlim çok uzun süre kalamıyor benle çünkü bacağını ipe doluyor. annem kafesinin sapından ip ile bunu balkona asmış. bu da onu oyun sanıp iple oynamış. sonra ayağını ipe dolamış. çıkaramamışlar ipi,  kan gitmemesi sebebiyle de ölmüş. ah annem. resmen hayvanı intihara sürükleyip, asmış. resmen asmış hayvanı. baya ağlamışım ama elden ne gelir. şuana kadarki ilk ve tek evcil hayvanım. bir daha nasip olmadı. kardeşlerim balık filan aldılar ama asla elimi sürmedim. şimdilerde bir köpek almak istiyorum. hayırlısı bakalım.