hayat boyu en büyük tutkumdu. her zaman. daha bir ay önce sözlükte de yazar olan
siyah kukuleta; "abi gerçekten ne olmak istedin bu hayatta?" dedi. hiç teklemeden cevap verdim; "yazar olmak."
sonra bu düşüncem, yazılan şeyleri insanların aptal bir şekilde algılamasından dolayı değişti. ta ki dün geceye kadar. ruhumun sadece yazarak ve severek durulduğunu bildiğim için hayat boyu yazdığım ve yazacağım her şeyi bu dünyada bırakıp buralardan göçeceğim dedim kendi kendime. ve sabah uyanır uyanmaz yayınevine gidip anlaştım, şimdiye dek yazdıklarım ve yazacaklarımın basılmasına dair.
maksat bir iz bırakmaksa bu hayatta, benim izim de naçizane bu olsun.
biliyorum, hiçbir şekilde içime sinmeyecek birçok yazım, dert değil. bu hayatta sevmek hariç hiçbir şey zaten içime sinmedi benim. nefes alıp vermek de dahil.