hepi topu yirmi yıllık hayatımda hep savunduğum ama hiç kabullenemediğim şeydir.
fikirlerime bakacak olsanız toplumu baştan aşağı değiştirmek, devleti baştan yaratmak gibi şeyler düşünürüm. hepsinin de kafamda belli bir mantığı var. gel gelelim bunu hiç kendi hayatıma uyarlayamadım. 10 yıl oldu herhalde bilgisayarımı alalı. daha format atmadım mesela. hep olduğu gibi çözmeye çalıştım. odam bildim bileli aynı şekilde duruyor. hiçbir zaman evden bi eşyanın atılmasını kabullenemedim, eski elektrik süpürgesi atılırken odama kapandığımı hatırlıyorum. ortam değişikliğinde onlar da değişir diye hiç okul arkadaşlıklarına değer vermedim mesela çünkü bir gün ayrılınacağı ve öyle kalmayacağı belli bi şey. ev aldık oraya dahi taşındırmadım bizimkileri 20 yıldır aynı evde kirada oturuyoruz. zevklerim hiçbir zaman değişmedi, düşüncelerim bildim bileli aynı yönde ilerliyor. bir insanın tek haneli yaşlardan beri kola bağımlılığı olur mu? öyle ki ortaokula başladığımda oynadığım wolfteam'i bugün üniversitede tekrar kuruyorum bilgisayarıma. farklı bi savaş oyunu kurmaya dahi mecali olmayan adamın devrim naraları atması da saçmalık ya neyse.
hayatımdaki şeylere hep değer verdim. onlar çıkmadığı sürece de hiçbirini bırakmadım. bu beni bağnaz birisi yapmış olabilir son zamanlarda bunu kabullenmeye başladım. elime değişmek için bir sürü fırsat geçti hepsini teptim, değişmek zorunda kalacağım bütün durumları bertaraf ettim. tam olarak nasıl sonuçlanacak bilmiyorum ama uğruna şu karanlık odanın ezberlediğim duvarlarına bakarak farklılaşmayı her seferinde reddettiğim düşüncelerin beni böylesine mutsuz etmesi haksızlık. ama dünya da güzel bir yer değil zaten.