anne ile anlaşamamak

anne kız ilişkisi diyorlar ya, o nedir ben bilmiyorum. 25 yaşındayım, bir günden bir güne kendine yakın hissettirmedi. hep aramızda duvarlar var, aşılmaz sınırlar var. konuşarak anlaşabildiğimiz hiç olmadı, genel olarak anlaşamıyoruz. sürekli eleştirir, sürekli beceriksizlikle itham eder. çok dominanttır ve kimse kendi sözünden çıkmasın ister, sözünün üstüne söz söylenemez. yiyorsa söyle, o gerilimi iliklerine kadar hissettirir. ömrüm kendimi ona ispatlamaya çalışmakla geçti. yıllarca kaçtım. lisede uzak olabilmek için yatılı okul kazandım muhteşemdi benim için. uzaktan da olsa baskısı üzerimdeydi ama en azından telefonu kapatınca rahattım. uzak olmak istediğimi, yanlarında rahat etmediğimi hep dile getirdim ve üniversiteyi uzak bi şehirde okudum. altıncı yılımda kardeşim okuduğum şehre gelince annem de yanımıza taşındı. ayrı ayrı geçen dokuz yılımın sonucu bu. yine birlikteyiz. sen diyo benden yıllarca kaçtın ama bak yine birlikteyiz diyo. bazen kızıyorum kendime, şımarıklık etme hayatta olduğuna şükret falan diyorum ama yok abi kesmiyo. birlikte yaşamaya asla tahammül edemiyorum. sosyal hayatı yoktur, geniş bir aile olduğumuz için hep kardeşleriyle akrabalarıyla filan. benim de öyle olmamı istiyor heralde, ama ben akraba sevmiyorum. ben onun hayatı gibi yaşayamam ki. birey olduğumu asla kabul etmiyor. kendinin köpeği gibi yaşayamıyorum ama aramızdaki sürekli gerilimden de çok yoruldum, sıkıldım. parayı bulduğum anda psikoloğa gidicem bunun için. biri bu sorunu çözsün.