ezbere şiir bilen erkek

kimine göre şiirdir kimine göre değildir bunu bilemem ama ben şiir olarak gördüğüm için paylaşmak istedim, yalnış yazdığım yerler varsa şimdiden kusura bakmayin; birini çok sevdim onu çok üzdüm belki onunkine eşit değil hüznüm harbi kadındır dobradır düzdür ciğerlerimdeki katranı o süzdü yalnız hissetmemi sağladı o yokken yalnızım anladım yalnız adımlarken dağlari adımlarıma pişmanlıklar bağladim onu beni sevdigine pişman ettim bu hal beni kendime düşman etti biliyorum bana çok güç sabretti bense bu sabrını darp ettim bana olan güveniyle yaptim aşk güneşi sonsuza dek battı bana verdiği emaneti sattim hak etmediği ihaneti tattı bana gerçek beni hatırlatti hatırladıkça da tırlattım sana mutluluğu çok gördüm çünkü çok mutlu çok kördüm bencildim sarhoşken sayende sarhoştum her gece himayende bütün güzellikler tek bir alemde tabi bu alem önce sana binayen de sökülmen mümkün degil içimden acısız ki canım canımın en küçük yapı taşısın yüreğim yangın yeri nefessiz bacasız bu hengamede seni canlı tutmak cabası kader nasıl izin verir güneş ve yaza biz hala ayriyken kavuşmaya çok geliyor geceler güneşten aza sığmıyorken dualar avuçlara dualar gerçek olmasa bile gerçekler dua olabilir yine gönül yolundan geçeni bile geçip gitmeyecekten dile ay yüzlüm bulutların arkasında, gönül bir güzellik beklemiyor kasımdan güneş hapis yatar arkasında ben doymuyorum sen harikasın da saç tellerin peşinden koşturur yelleri ruhumla bedenimi kavuşturur ellerin ayaklarım aşar binbir türlü engeli nefesin yarar göğü bozar tüm dengemi seni bir kez gördüm ya görmesem de olur sevdiğimi gözlerimde görmesen de olur sevmediğini anladıktan sonra beni sevdiğimi gözlerinden öpmesem de olur ne olur şimdi ansızın beni bulsan sen sussan, ben hala seni duysam bırakmam bir kez daha seni bulsam susmam bir anlık olsun beni duysan ne hissettiğimi inan ben de çözemedim kis kalbe büyük gelmese de göze gelir yedi milyar insan toplanmışız bir yerde yiyip bitiriyoruz şekerden bir gezegeni öyle bir zaman ki şekerin bile acı şekerden evlerde yaşayanlar baştacı akıl acı ben şeker hastasıyım acı benim ilacım çarpa çarpa çıkışa yürür terk ederim kalbini çünkü ben hürüm yaramı boca eder zaman denen külü kaybolurum zamanla içimde sen çürür sanma ki sana meyilim falan var ölesiye kavruluyorum kendi yağımda ben her zaman uçmaktan yanayağımda bir ağırlık beni her an çekiyor ayağımdan bu yüzden, hiç göklere kalkmadı başım bitiremedim tümüyle içimdeki savaşı şeref suyum kan aşım ya şeref elder gider ya başım ölmeni yeğlerim, ölmendense dönmemi dönmendense ölmemi, ölmektense dönmeni yeğlerim onlar sefalarını süremeyecekler öyle ağlayacağım ki, gülemeyecekler sen olacak, alacak civarı bir başka gün daha göremeyecekler günler gece olacak geceler ecel günleri boş verdim gecelere gel yüzünü görmeme geceler engel inşallah ecel güzel bir gece seçer bilsem o olurum hala bulamamışken kendi yolumu sen ne haldeysen o durumum çünkü benim için en oluru bu en oluru senin yerine koymak beni senin yerine seninle doyurmak kendimi ne sende ben eskidi, ne bende sen yeni neşemde sen yeli, kesemde sen desenleri öldü masumiyetim yattığı koğuşta şimdi, kalbimin odalarında fuhuş var özgürlüğe mahkumsun doğuştan belki bir anahtar yaparsın bu huşla. -canfeza