bir çocuktan duyulan en güzel söz

geçen sene kış ayları..bi akşam böyle lapa lapa kar yağıyor. o kışın ilk karı. ben de fırsattan istifade dışarı çıktım, biraz dolaşacağım. sonra markete uğrayıp eve bir şeyler alıp eve döneceğim. tam markete yollandım. annesinin elini tutmuş, max 3 yaşında bi kız çocuğu. pembe montunun, beyaz kocaman ponponlu şapkasının el verdiği kadarıyla kafasının kaldırmış gökyüzüne bakıyor gülümseyerek. tam yanından geçiyordum. annesine bakıp, minicik parmağını gökyüzüne kaldırdı. "anne bak gökyüzünden pamuk atıyolar." dedi kar tanelerini yakalamaya çalışırken. ne bileyim keşke hep böyle masum kalsak :')