ilk okula yeni başladım. aynı sınıftayız daha birbirimizi tanımıyoruz tabi. çocukluk aşkı olur ya hani herkesin. öyleydi. çok güzel gülüyordu. ilk okula 3'e kadar beraber okuduk. daha sonra bizim hocamız bizi 5.sınıfa kadar okutmadan emekli oldu, öyle olunca bu kız başka okula geçti. tabi orta okula geçtik, o başka okulda ben başka okuldayım. orta okul 2'ye kadar hiç görmedim diyebilirim.
okullar arası voleybol turnuvaları olurdu, turnuva maçlarının olduğu günlerde maçları izlemeye giderdik, kaçardık okuldan ve turnuva maçları bu kızın okulunun spor salonunda olurdu. bizim okulun takımı ile onlarını okulunun maçı vardı ve ben ilk kez okuldan kaçıp maça izlemeye gittim, gittim gitmesine de maç bahane tabi.
her neyse girdim salona etrafı göz gezdiriyorum, benim gözler fıldır fıldır onu arıyor ama yok. maçın başlamasına kısa süre kala geldi hanımefendi salona. sol çaprazımda ama hiç benim farkımda bile değil, tabi onun gözü beni görmezdi zaten. ben o zamanlar yaşıtlarıma göre biraz safım. maç sonun kadar da farketmedi beni.
kendi kendime konusuyorum hadi oğlum git yanına meraba meraba falan, sor halini hatrını muhabbet et. inanır mısınız maç bitene kadar gidemedim yanına gitsem mi gitmesem mi, sürekli tereddütte kaldım. maç bitti bitcek kalmış bir iki sayı. topladım cesaretimi, karar verdim gidiyorum yanına. hazırladım kendimi tam harekete geçeceğim, bir de baktım ki dönmüş arkasını gidiyor. öylece kaldım gidemedim yanına. liseye geçene kadar da bir daha görmedim.
liseye geçtik, o hangi liseyi kazandı falan hiç haberim yok, ben düz liseye gidecem ama korkuyorum, sürekli olaylar oluyor lisede. lisenin ilk günü, gittim okula sınıfa yöneldim. size o anki üstümdekileri anlatıyorum. bol paçalı bir kumaş pantolon, gözümde gözlük, ayağımda saçma sapan bir kunduravari bir ayakkabı. sınıfa girdim, tam karşımda, öğretmen masasının hemen önüne ilk sıraya oturmuş, kapıdan kimler girecek diye meraklı tabi içeri girenlere bakıyor. ben içeri girerken ne yaptı dersiniz? yüzünü ekşitti ve kafasını çevirdi...
lise 1 hayatımda neredeyse bir kere bile muhabbet edemedim. öyle böyle lise 1 bitti. lise 2 ye geçtik, benim lise 1 deki halimi göz önüne alacak olursak ondan eser yok. lise 2 de sayısal sınıfına geçtim girdim sınıfa, yine karşımda o. bu sefer bozuntuya vermedim, geçen seneki gibi utanmadım. geçtim oturdum onun bulundugu sıranın en arkasına, tabi o yine en önde.
ama nasıl sevinçliyim. bir süre sonra en arkadaki sıradan ayrıldım, bizim yasin var o da bu kızın arkasında oturuyor hemen, onun yanına geçtim. orda oturmaya başladıktan sonra tabi ister istemez muhabbet gelişiyor, bizim muhabbet öyle bir geliştiki muhteşem bir ikili olduk diyebilirim. teneffüslere beraber çıkardık, hatta bir ara okulda laf oldu bu ikisi sevgili mi oldu diye.
ikimizin evleri de okul yolunda, okula çok yakın. ben her gün sabah bu kızı evden alırdım, okula beraber giderdik. çıkışta yine aynı tabi. onu eve bırakır üstümü değişir dershane şu bu yoksa evlerinin altına giderdim muhabbet ederdik. lise 2 bitti, yaz tatili girdi araya, ama banamısın demiyoruz sürekli muhabbetler, cafelere gitmeler vs vs.
herneyse lise 3 e kadar aramız çok iyiydi. kızın sıra arkadaşı var hala aramız iyidir. yasinle bir gün içiyoruz, sıra arkadaşını aradım, dedim bu kızın benimle oluru var mı, kanka öyle bir şey olsaydı bana söylerdi, seni dostu olarak görüyor çok seviyor ama fazlası olmaz gibilerinden konuştu. ve bu kız bana bir gün öyle bir şey söyledi ki ben o gün ölsem de duymasaydım dedim, hani başınızdan aşağı kaynar sular dökülür ya, öyleydim. bana yaz tatilinde sırf denemek için biriyle öpüştüğünü anlattı ve benim nutkum tutuldu. kızdım ona çok kızdım. dedim kes ümidi belli gönlü yok sende. ve kestim ümidimi. küsmedik tabi, küsersem anlar onu sevdiğimi, muhabbeti bitirir benimle.
lise sona geldik okul bitcek artık sınıfın içinde bir kaç olaylar oldu bütün sınıfla bu kız küstü falan küs anlayacagınız ayrıldık liseden.
ben üniversiteyi kazandım, birinci sınıfım merak ediyrum tabi kızı da, dedim ben bu kızla barısacağım. bir hatam olduysa özrümü dilerim konusuruz güzelce barışacaksak barışılır. bir kaç kişiyi soktum araya, ve sonunda barıştık. eski muhabbetler falan, aramızı baya baya iyileştirdik, her şey çok ama çok güzel hep özlediğim gibi, eskiden oldugu gibi. ismi elif'ti, elif gibi dimdikti.
ve bir anda benimle muhabbeti kesti bir anda bıçak gibi...aradım açmadı,mesaj attım dönmedi, herşeyi açık açık anlattım bende, sayfalarca mesaj attım dönmedi. aylarca uğraştım. en son attığım mesajı söylüyorum size. ilk gittiğimiz cafedeki oturdugumuz masada seni şu şu günlerde şu şu tarihlerde bekliyorum dedim. son ümit bizimkisi, son çırpınışlar artık. o tarihte, o saatte gittim oturdum o masaya. 5-6 tane sigara-çay içtim. gelmedi.
ve sonra öğrendim ki anlamış onu sevdiğimi, bu yüzden kesmiş muhabbetini...
(bkz: bir veda hikayesi)