aha başlığımı buldum, çekilin yoldan senaryo yazıyorum. en baştan.
çocuğum olacağını öğrendiğim zaman hiç öyle filmlerde ki gibi abidik gubidik hareketlerde bulunmayı düşünmüyorum, belki ağlarım yanç heyecan olur evet ama yok efendim bağırmalar, hatunu kucaklayıp duvardan duvara savurmalar. gereksiz. alacağım hatunumu oturtacağım karşıma "bak kızım böyleyken böyle, şu hayata küçük bi iz bırakacaksın bunun farkındasın. senin bıraktığın yerden ben alacağım yavrucağı, uykusuysa uykusu, yemeğiyse yemeği, bokuysa boku, şebekliğiyse şebekliği.. nerden bıraktıysan ordan alacağım. kendini yalnız hissetmiyeceksin, ben bu çocuğun babası olduğum kadar seninde herifinim. ağlayacaksan omuzumda güleceksen kollarımda güleceksin. öyle tumblr ergenleri gibi çocuğu sırtında uyuya kalan babalardan olur muyum bilmiyorum. olursamda sen ergenlik yapıp fotoğraf filan çekmeyeceksin. eğer unutulmaması ya da anı kaydedilesi bir şey olacaksa ikimizde bunu aklımıza kazıyacağız. çocuk doğacak, büyüyecek, yürüyecek, koşacak, sevecek, ağlayacak, terk edilecek, çok can yakacak, araba sürecek, gidecek elimizden pır pır uçacak.. bunların hepsi olurken ben hata yaparsam çekeceksin karşına böyleyken böyle diyeceksin, sen hata yaparsam oturtacağım karşıma böyleyken böyle diyeceğim. bu çocuk evlenip gidecek yine sen ve ben kalacağız. hiçbir zaman birbirimizi kırmayacağımızı iyi bileceğiz. "böyle senaryo yazar gibi çocuk mu büyütülür?" deme büyüteceğiz. ben eli olacağım sen ayağı, ben gözü olacağım sen kulağı. yani ne varsa benden öte sen olacaksın; ve yine ne varsa senden öte ben olacağım. şimdi çok şımarmadan doğur şunu canımı sıkma benimde bi ağırlığım var, ne hallere soktun" der mevzuyu kitlerim hacılar.