hissizlik

19 yaşındayım ve henüz kimseyi sevemedim. gün geliyor bazen birisini görüyorum ve karnımda hafif kımıldamalar oluyor sonra hemen geçiyor ve aynı kişiye baktığımda iğreniyorum. bazen 1 hafta süren oluyor. en uzunu zaten 1 ay. o da benden 10 yaş büyüktü ve küçük bir çocuğun dondurma istemesi gibi bir şeydi. sonra kendiliğinden midem düzeldi ve şuan baktığımda midem bulanıyor. bu olaydan artık çok sıkıldım. arkadaşlarıma söylediğimde daha 19 yasindasin sabret diyorlar. etrafımdaki herkes bu kadar kolay sevebiliyorken benim, beni anlayan, güldüren bir erkek bulmam neden bu kadar zor? acaba benim beğendiğim kişi beni beğenmediği için mi böyle oluyor diye düşünüyorum. tamam kilolu olabilirim ama bu içimin kötü olduğu anlamına gelmez. şu turkiyede ki çoğu kızdan her alanda daha kültürlüyüm, komiğim ve anlayışlıyım. bakıyorum etrafa dışı allah için çok güzeller ama oturup bir film, kitap hakkında konusamiyorlar. ve erkekler bu kızların peşinde ömürlerini tuketiyorlar. şuan da üzerinde yaşadığımız dünyaya inanın anlam veremiyorum. bazen en iyisi ölmek diye düşünüyorum çünkü ne gerçek aşk/dostluk/aile kavramı var. boş yaşıyoruz. boş öleceğiz.