hissizlik

ya böyle birini sevmek istersin böyle bomboş olursun çok değişik

aslında ne hissettiğini bilememe durumu. böylesindense acı çekmeyi yeğlerim. şu an içinde bulunduğum durum o kadar tarifsiz ki, ben buraya ne yazacağımı da bilmiyorum. umarım kimseler yaşamaz bunu.

19 yaşındayım ve henüz kimseyi sevemedim. gün geliyor bazen birisini görüyorum ve karnımda hafif kımıldamalar oluyor sonra hemen geçiyor ve aynı kişiye baktığımda iğreniyorum. bazen 1 hafta süren oluyor. en uzunu zaten 1 ay. o da benden 10 yaş büyüktü ve küçük bir çocuğun dondurma istemesi gibi bir şeydi. sonra kendiliğinden midem düzeldi ve şuan baktığımda midem bulanıyor. bu olaydan artık çok sıkıldım. arkadaşlarıma söylediğimde daha 19 yasindasin sabret diyorlar. etrafımdaki herkes bu kadar kolay sevebiliyorken benim, beni anlayan, güldüren bir erkek bulmam neden bu kadar zor? acaba benim beğendiğim kişi beni beğenmediği için mi böyle oluyor diye düşünüyorum. tamam kilolu olabilirim ama bu içimin kötü olduğu anlamına gelmez. şu turkiyede ki çoğu kızdan her alanda daha kültürlüyüm, komiğim ve anlayışlıyım. bakıyorum etrafa dışı allah için çok güzeller ama oturup bir film, kitap hakkında konusamiyorlar. ve erkekler bu kızların peşinde ömürlerini tuketiyorlar. şuan da üzerinde yaşadığımız dünyaya inanın anlam veremiyorum. bazen en iyisi ölmek diye düşünüyorum çünkü ne gerçek aşk/dostluk/aile kavramı var. boş yaşıyoruz. boş öleceğiz.

sanirim su anda benim icinde bulundugum durumdur çünkü ben beni dusunen ahmet abiyi bile dinlemeden onu kabul etmeyi karşıma kim cikarsa onun icin reddetmeye raziydim bu kadar nankör olmaları fazla değil mi ? neymiş sevgilisi varmış o zaman sorsana sebastian niye sevmis gibi baktı niye gözlerimin icine bakarak güldü niye kalbime böyle bi çelme taktı ben ona ne yaptım anlam veremiyorum ve hic bisey dusunemiyom lan

babaannem öleli 2 saat oldu; ev karışık, akraba dolu. kargaşa var, bağırışmalar, ağlamalar; sanki kendime yemin ettim, hissetmemek için. sadece durmak geliyor i̇çimden. hiçbir şey yapmadan, duymadan, görmeden. tuhaf, birileri ölüyor; zaman geçiyor. zaman hiç durmuyor, yok oluyor. kendimi cezalandırıp zamanı öldürmek istiyorum. zaman yok olsa ve geride hiçbirimiz kalmasak? çok yorgunum, hatta yorgunluğu bile hissedemiyorum. çok şey yapabilirim şuan fakat hiçbir şey de. karmakarışığım, çok karışığım

bu gün arkadaşlar fark etmiş çok sinirleneceğim çoğu şeye fazla sakin davranmışım oğlum sinirlenecek hal mi kaldı lan

sınavdan çıkarsın ve bu his seni sarar. dilerim düşük almam. :(

Eğer boşluk hissiyatınız varsa bu hayatında çözümlenmemiş bir travma olduğunu gösteren işaretlerden birisidir. O kadar yoğun bir acı yaşamışsındır ki zamanında beyin orada duygu musluğunu kapatıyor, araya bir perde koyuyor sen bir boşluk halindeymişsin gibi geliyor. kaynak

Devamlı değil ama arada oluyor artık ne bok olursa olsun sikerler kafasına giriyorum. Bazen işe yarıyor ammavelakin çok sağlam bir psikolojik sıkıntıdır bu ve kesinlikle bir psikologla falan görüşülmelidir.

İcinde bulundugum durumdur. Kimseyi sevemeyecek, kimseye guvenemeyecek gibi hisediyor, olan olaylara ise artik sasiramiyorum. Bu duygu, bu his beni bosluga dogru surukluyor. Oysa bunu tetikleyen hicbir durum yasanmadi... Bazi seyleri akisina birakma karari aldim, bakalim daha ne kadar boyle surecek...

Hani anda kalma olayı var ya.. O topa girince bir daha kolay kolay çıkamıyorsun. Tam bir şey hissediyorsun, herhangi bir his.. Birden etrafına bakıyorsun, fiziksel durum bambaşka. O düşünce, o his sadece zihninde bir yerde. Gerçekliği bile yok. Bu noktadan sonra kaybediyoruz sanırım hisleri..

Bazen çokça istediğim bir durum.Kaybedecek bir şeyi olmayan kazanır.Hayata,bir duruma ya da birine karşı kırılabilecek güveniniz,umudunuz;yarıda kalabilecek sevinciniz,hayaliniz yoksa sizi yıkabilecek tek şey sizsinizdir.Arada da olsa bu kişilerin yerinde olmak isterdim.İnsan bazen öylesine dolup taşıyor ki kalbini söküp yerine saf demir parçası koyası geliyor.