abla olmak

bir aralık ayında 'kardan adam' diyeceğime 'kardan kardeş' demişim. henüz parçalanmamış ailem ciddiye alıp kardeş yapmışlar. o benim aydınlığım. adını ben koymuşum. dolabıma dadanıp 'abla bunu giyebilir miyim?' diye sorması, bunu yaparken gözlerini kırpıştırıp kediye benzemeye çalışması bile beni kaç kere intihardan döndürmüştür bilmem. şu hayatta uzatmaları yaşıyorsam onun sayesinde, onu bu bataklıkta yalnız bırakamayacağım için. ama gariptir ki onu kendimden çok sevmeme rağmen bir elin parmaklarını geçmemiştir bunu belli etmem. nasıl bir psikolojiyse o bile gider diye düşünüyorum. yaptığım her şeyi taklit etmeye başladığında konuşmamdan tutun giyimime kadar her şeyime dikkat etmeye başladım. dolabıma koyu renklerden başka bir şey almasam da o istedi diye beyazdan pembeye her rengi giymişimdir. o fark etmeden onu hep gizliden gizliye koruyup kolluyorum. o, 'anlıyorum' kelimesi ardına saklanan ve beni kendi amaçları doğrultusunda kullanabilecek birisi değil. anlıyor çünkü aynı şeyleri yaşadık. ama çok şanslı ki ben tüm zorluklarla karşı kendimi parçalarken onu arkamda tuttum ve saçının teline bile zarar gelmesini engelledim. kötü tarafları o küçükken çok fazlaydı. şimdi çocukluktan çıktığı için daha rahat anlaşabiliyoruz ama zamanında onlarca sene arkadaş buluşmalarına gidemedim bana kuyruk oluyor diye. ne zaman kavga etsek anneme bir sırrımı anlatırdı. onun yüzünden az terlik yemedim. hala çoğu anlarda yoluma çıkan koca kayadan başka bir şey olmuyor. büyüdüğünü kabullenemiyorum. bir gün onun toplantılarına gideceğim ve böyle gururlanacağımı düşünmezdim. yaşadıklarımız yüzünden çabuk arkadaş edinemiyor, arkadaş olduğu kişilere onu bırakmasınlar diye kendini ezdiriyor. gidip o haberi bile olmadan konuşuyorum ona bunu yapanlarla. düzelince ela gözleri parıldıyor kuşumun. canına kurban olurum ben onun, farkında değil. şu hayatta ne yaparsam yapayım, abla olma duygusunun ötesine geçemem. canımın aynası. uyurken öptüm saçından anca vızıldansın. edit: yemek yapmayı bile onun yüzünden öğrendim. anne çalışıyor, baba yok. minik'e yemek hazırla, dersini çalıştır, uyut. canım çıkıyordu. şimdi acıkınca beni beklemeden kendisi bir şeyler yapıyor.