tarih : 07.01.2016 sabah okula giderken kar bayağı bir yağıyordu. ışıklarda para dilenen suriyeli çocukların çoğunun üzerinde dondurucu soğukta sadece ince birer kazak vardı. çoğu insan camını bile açmaya tenezzül etmiyordu bu garipler için. sonra biraz düşündüm bu insanlara neden kötü davranılıyor neden solcuyum diye geçinenler tarafından bile hor görülüyor ülkede istenilmiyor... ( diğerlerini tenzih ederim) ben hayatında duygularını pek yaşayamamış duyguları arka planda kalan bir insanım ve uzun zamandır ilk defa gözlerimden yavaş yavaş yaş akmaya başlamıştı. montumun altına giydiğim hırkayı çıkarıp suriyeli küçük bir çocuğa verdim biraz da bozuk param vardı onu da verdim. içime doğan muhteşem huzur ve mutluluk duygusuyla 5 dakika kadar yürüdüm daha sonra 20 yaşlarda ( benim yaşlarımda ) sanırsam suriyeli üç genç yaklaştı...
aralarından bir pezevenk cebinden dikiş tutmazı çıkarıp sallamaya başladı, ben biraz direnince üstüme gelip sol bacağıma bıçağı birazcık sapladı daha sonra üstümde ne kadar para varsa alıp götürdüler. bu böyle trajikomik bir anımdır sözlük.
not: hırka için pişman değilim