öyle bir girdabın içine girdim ki maddi manevi batıyorum.
küçük kırıntıların büyüyüp birden karşıma dağ gibi çıkması beni yavaş yavaş bitiriyor.
ağlayamıyorum, gülemiyorum da işin sonu nereye varacak onu da bilmiyorum.
ilk defa kendimi bu kadar yok olmuş hissediyorum.
duygusal anlamda çöküşler yaşamıştım zamanında ama bu çok farklıymış
insan bir yerden sonra kendisine değilde ailesine üzülüyor onları üzeceği için korkuyor.
kendimi geçeli çok oldu annem üzülmesin yeter diyorum artık.
şu an tek dayanağım rabbim bumu söylerken utanıyorum çünkü düne kadar bu kadar anmıyordum rabbimi, şükretmiyordum halime.
şimdi ise düne dönmeyi her şeyden çok istiyorum.
elindekinin değerini insan kaybetmeye yaklaşınca anlıyor yalnız benim sıkıntım şu ki ortada kaybedilmesi muhtemel olan bir hayat var emekler var.
rabbim sana sığındım, yardım et.
bazıları beni ciddiye almıyor ama bundan kurtulman için allah yolunda gitmen işe yarıyor . ben ateistim ama bende sıkıntı yok. eğer bu dünyada tutunacak bişeyin kalmadıysa, inan kuru kuruya . şimdi bu hem ateistim diyo hem allah yolu diyo diye düşünme tecrübe bunlar. senin gibi olup intihara kalkışan çok arkadaşım oldu. bu yolla kurtuldular. - gitarist 06.01.2017 04:55:29 |#2873319