2011'in ekim ayındayız. bayram günü lisede ki arkadaşlarım ile cafeye gidiyorduk. ilk onu orada gördüm. bizim lisede okuyormuş ve bir alt sınıfmış. ortak arkadaşıma tanıştır gibisinden söylemiş neyse aradan biraz zaman geçtikten sonra tanıştık ve pek uzun sürmeden teklif açtım kabul etti.
1-2 ay kadar sürdü ama kız deli gibi seviyor, bende gram sevgi yok. birde bende o zaman bir ego var şakasız zlatan ibrahimović'te yok. bitti diyince bitiyordum. 1-2 aylık ilişkiden sonra kız devam edelim diyordu. hep red ediyordum ve kızda olan sevgi her geçen gün artarak devam ediyor. 1 yıldan fazla kız peşimden koştu. ve hiç unutmuyorum bir akşam beni aradı. kız telefonda ağlıyor ve ben gülüyorum içten içe. (küfür etmeyin az duygusuz bir insan değilmişim kabul ediyorum)
2013 yılında yeniden başladık. ve 1 sene kadar sürdü. mutluyuz falan filan ama hep tartışıyoruz. arada bir görüşüyoruz ama genellikle sosyal medya üzerinden olsun telefon üzerinden konuşuyoruz. ve o ayrılıktan sonra benim aklım yavaş yavaş başıma gelmeye başladı. işte ortak zaman geçirmediğimiz için bitti falan diye söyleniyorum kendime.
(birde genelleme yapmak istemiyorum ama biz erkekler az odun değiliz)
neyse kız bir kaç ay sonra beni yine aradı konuştuk falan filan. yine yeni yeniden başladık. bunu da hiç unutmam 2014 dünya kupası italya - uruguay maçını bizde beraber izledik.
bütün günü sarılarak geçirdik. unutamadığım günlerden biri daha.
ondan sonra kızda kadınsal bir hastalık vardı. ankara'ya gitti tabi yine bana orada resimler atıyor. beraber olmamıza rağmen attığı resimleri gün boyu bakıyorum. ve o zaman anladım ki cidden kızı seviyormuşum. sadece kendime itiraf edemiyormuşum.
ve ankara'dan 2 gün sonra geleceğini söylemişti. bana sürpriz yapacak ya haberimde yok.
arkadaşla konuşmuş işte parka geçin ona sürpriz yapacam diye.
neyse parkta otuyoruz akşam saat 10 civarı arkamdan sarılarak öptü beni. (şuan bile gözümün önünde canlanıyor.)
arkadaş yanımda olduğu için + şaşırdığım için donup kaldım. ellerinden tutamadım öpemedim.
(şuan o anın pişmanlığını yaşıyorum)
yukarı da dediğim gibi tartışıyorduk ama günden sonra tartışmalarımız her geçen gün artıyordu.
ne kadar tartışsak hep yüzüme vuruyordu anı ve vurulmayacak gibi değildi. tam odunmuşum.
ve son bir buçuk yıldır kızı öyle böyle değil deliler gibi seviyorum. ama kız sevmiyor.
9 ekim 2015 tarihinde telefonu karıştırken whatsapp dosyasında kızın fotoğraflarını buldum.
ve twit attım. ve kız 'ne güzel' diye cevap verdiğini hatırlıyorum.
konuşuyoruz işte ve bir gün 2-3 gün konuşamadık. o ara yeni telefonunu çaldırmış korkudan annesini de arayamamış. ve beni aradı işte böyle bir durum var diye. annemin s3'mini telefonunu kıza 1-2 aylık yolladım.
ve 25 ocak yarı yıl tatiline geldi. 2 şubat 2016 buluştuk
2 şubat onun doğum günü o gün. kızla buluştuk akşam yemeğini beraber yedik. ondan sonra kıza açılmaya karar vermiştim. ve açıldım ama açılmaz olaydım.
(daha önce sosyal medya üzerinden konuşmuştuk. red etmişti beni. yüzüme karşı söyleyemez sanıyordum. hani eskiden deli gibi seviyordu ya oradan geliyordu rahatlığım.)
2 şubat akşamı kızı ne kadar çok sevdiğimi pek söyleyemedim. başta kız rededince otomatikman yüzüm düştü. ve o akşam telefonuna da bana verdi. ve kökten bitirdiğini söyledi.
taa ilk günden beri yaptığım bütün hatalarımı tartmama, o hatalardan ders almama, iyice düşünmeme sebep oldu.
22 temmuz 2016 yani 8 gün önce beni gizli numaradan aradı. ondan 5 gün sonra buluştuk
27 temmuz akşamı 3 saatten fazla cafe'de oturduk.
baya güldük eğlendik.
11 civarı onu eve bıraktım.
o gece konuşamadık sabah dershanem vardı erken uyumak zorundaydım.
29 temmuz gecesi yine sosyal medya üzerinden 'biz' konusunu açtım.
geçmişte yaptığım hataları düzeltemem ama geleceğin garantisini verebileceğimi söyledim.
bana verdiği cevaba bakın.
'' anlamıyorsun beni, geçmiş diye bahsettiğim mevzu yaşadıklarımız değil. geçmişte kalan sensin, sen.''
beynimden vurulmuşa döndüm. o andan beri bombok durumdayım.
- arkadaşlar kusura bakmayan tarihler ile ilgili sıkıntılar olabilir pek takmayın.
- eksik verdiğim bilgiler elbette var.
- olan tüm bunları hakettim. (bende şuan kendime sövüyorum)
- köpek gibi de seviyorum.
- kız bana karşı bir şey hissetmiyor.
(öyle ki 5 ay içerisinde 1 ilişkisi de oldu. ilk duyduğumda ölüm gibi bir şey olmuştu ama ölen yoktu. ve ona rağmen açılmaya karar verdim.)
* ekim ayında 5 yıl tanışmamız.
hikayeden çıkarılması gereken ders: tek tarafın kocaman sevgisi bir s*ke yaramıyor.
saat an itibariyle 16:49 daha yeni kahvaltı yapacam. artık siz düşünün halimi gençler.