hatırladıkça iç burkan garibanlık anıları

bir yardımseverin verdiği bir tek inekleri vardı ama ineği koyacak yerleri yoktu tahta ve samanla karıştırlmış çamurla duvar ördüler yaşadıkları tek göz evin yarısını ahır yapıp ineğe yuva yaptılar ineğin sütü düzenli olarak gördükleri en besleyici yiyecek/içecekti etrafdan toparladıkalrı ot saman vb şeylerle ineğe baktılar beslediler malesef bir gün inek öldü 3 kişi anne,kız,oğul ağladılar sanki çok yakınlarını kaybetmişlerdi.oğul iş buldu ankarada bir halı sahada çalışmaya başladı yaşı 15 falandı anne ve kızı köyde ankaradan gelecek 3 5 lirayla sadece karın doyurdular. yıllar böyle geçti kimi kimsesi yokmuydu vardı elbet ama sahip çıkmadılar devran dödü oğul askerden geldi bir yakınları abd de sinema okumuş ülkeye gelmişti şirket kurmuş dizi sinema sektöründe ses getiren yapımlara imza atmışdı oğulu çağırdı çocukluktan tanışırlardı önce küçük roller verildi sonra başrol yakınlarında görünmeye dizideki diğer eski oyunculardan ders almaya başladı tanımayan akrabağlar bu bizim yeğen falan diyerek yanaşdılar ama beklediklerini bulamadılar anne ve kızkardeşin en mutlu yılllar böyle başladı.akrabalarından kimseye faydası olmadı bir kuruş yedirmedi onlara bir gün istanbulda uzun bir yokuşdan yukarı doğru çıkarken bir delikanlının aynı yokuşu kağıt topladığı el arabası ile çıkmaya çalışdığını görmesi üzerine delikanlıyı araca alıp el arabasını aracın arkasına bağlayıp yokuşu çıkması sonra sıkı bir pazarlıkla toplanmış kağıt ve atıkları satın almasıdır. bunun gibi binlerce olayı var bu abinin ve halen bir dizide oyuncudur.istanbulda bir evi ve arabasından başka bir şeyide yok kazandığını dağıtmakdan yatırım yapamıyo yapmak istemiyo.sorduk bi kere -neden abi biriktirsen çoluk çocuk rahat etse dedik,- ne yapacam mezaramı götürecem allah bana ben onlara veriyorum.