intihar etmek

gerçekten yapılması çok zor bir şey, benim 2 arkadaşım (sevgililerdi) intihar etti. ama nasıl desem ergence sebeplerden değil. biz olaylar olmadan birkaç gece öncesinde söz verdik biribirimize "biz hiç ayrılmayacağız" diye. bir sabah uyurken arkadaşım (güven) aradı. redcat, pınara ulaşamıyoruz dedi. saate baktım 04:00 civarı filan. ben de çok korktum doğal olarak, babama olanı anlattım. sonra babamla birlikte beni arayan arkadaşımın yanına gittik. olayı tamamıyla öğrendiğimizde benim canımdan çok sevdiğim arkadaşım, pınarıma tecavüz ettiklerini öğrendik. yıkıldım, o söylenenleri duyunca içimde bir şeyler koptu. heryerde pınar'ı aradık... bulamadık. saatler sonra sabaha doğru kapı çaldı. gelen pınardı. girdik içeri ağladık, onun o halini göreceğimi hiç düşünemezdim. güven çok merak etmiştir diye onun yanına götüreyim dedim. hem sevdiğinden başka kim iyi gelebilirki? eve gittiğimizde, kapıyı açan olmadı. biz de pınarın anahtarıyla girdik. odalara baktık kimse var mı diye. sonra yukarıdan çığlık sesi geldi. korkuyla, endişeyle pınarın sesine koştum. banyoda güven intihar etmişti. bileklerini kesmiş her yer kan içindeydi. düştüm kaldım. sadece pınarın bağırışları vardı. biraz kendimi toplayınca babamları aradım. götürdüler bizi. herşey o gün başladı işte. pınarın psikolojik sorunları ortaya çıktı. zamanımızı her zaman olduğu gibi birlikte geçirdik, güven olmadan. birkaç hafta geçti o geceden sonra... pınar hiç eskisi gibi olamadı, benim yüzüm hiç gülmedi. yine bir sabah telefonum çaldı, korkuyla açtım bu defa. pınar bir yer söyledi, yanıma gel dedi. hiç düşünmeden gittim. çok yüksek bir binaydı. sessizce yanına geldim. kendi kendine konuşuyordu. "bak hayatım redcat gelecek birazdan, biz sözümüzü tutacağız" diyordu. ağlamaya başladım. döndü bana baktı. kanka sözümüzü tutalım hadi dedi. pınar yanında kimse yok kimle konuşuyorsun dedim ağlayarak. kahkaha atti, tabii ki güvenle dedi. yanında kimse olmadığına dakikalar sonra inandırdım. biraz sakinleşince evlerine gittik. ailesine anlattım, daha dikkatli olacaklardı artık. ertesi gün telefonum çaldı yine, sabaha doğru. pınar ben gidiyorum dedi, sözümü tutuyorum, elimi bırakmıyor dedi. sen de gel biz güvenle bekleriz dedi. ben de hiç bozmadan geliyorum ama bekleyin dedim. kapattığım gibi ailesine ulaştım olanı biteni ve nerede olduğunu söyledim yola çıktık babamla birlikte. yolun yarısında aradı "redcat yalan söyledin gelmeyeceksin" dedi. ben cevap veremeden sesi kesildi. babam beni götürmedi zaten olay yerine. ben bu şekilde iki dostumu kaybettim. bunca olanı hiç unutamıyorum, her gece kafamı yastığıma koyduğumda bunu düşünüyorum. rüyamda gördüm. biz ayrılmayacaktık diyorlardı. onları çok özledim. birlikte ağlayıp güldüğümüz günleri... ben hayatım boyunca sözlerimi tuttum, tutacağımda.