ilkokul 1. sınıftayım okula yeni alışmışım 2. haftam falan babam aradı öğlen oğlum bugün okuldan seni ben alıcam kantinin orda bekle bütün arkadaşlarıma söyledim babam beni okuldan alıcak diye hepimiz çocuğuz gerçi ne kadar anlamlı olduğunu çözemezler öğretmenime söyledim o da anlamadı ama gelicekti ya o yeterdi bende babamın elini tutup boynumdaki beslenmeyi direksiyon yapıp arkadaşlarıma düt düt diye bağırıcaktım neyse son ders zili çaldı çıktık kantinin önüne dikildim bekliyorum babam gelicek 1 saat geçti hademeler ve benden başkası kalmadı bekçi soruyor kimsen yok mu diye babam gelicek alıcak beni diyorum kantinci soruyor işi çıkmıştır gelir diyorum 2 saat geçti artık yoruldum banka oturdum başladım ağlamaya iyice öfkelendim insanlar yanıma gelip noldu diyince çok sevdiğim beşiktaşlı beslenmemi yerlere vurarak ağladım haykırdım gelmedi ailemi aradılar halam geldi aldı sonraki gün öğretmen öğrenmiş mevzuyu ders ortasında noldu belvedere dedi niye suratın asık sınıf annesinin oğlu atladı ordan annesi babası yok belvedere in dedi ben olsam bende ağlarım. ağlayamadım o gün öğrendim ağlayamamak gırtlağına bi yumru oturması nedir diye o günden sonra kimseyi beklemedim ben sözlük o gün babama son inanışım oldu aklıma geldikçe içim burkulmakla kalmaz acırım kendi çocukluğuma