babanın baba olduğunun anlaşıldığı anlar

uzun zaman oldu çok hatırlayamıyorum. babam çarşıya diye evden çıkardı hep. ben de onunla gitmek isterdim o çarşı denen yere ama beni götürmezdi. "annenle git" derdi. annem beni bir yere götürürdü, "bak burası çarşı işte" derdi ama ben inanmazdım ona; illa ki babamla gideceğim. babam bir gün beni de götürmeye karar verdi. bindik dolmuşa bir yere gidiyoruz. yolumuz uzun sürdü. indik dolmuştan, etrafta çok fazla ev yok ve uzunca direkler var. sonradan öğrendim babamın vericide çalıştığını. babam bana "çarşıya çıkıyorum" deyip işe gidiyormuş meğer. içeride düğmeler var ne işe yaradığını bilmediğim. bir tane soba var ve üstünde de çaydanlık. babam hemen sobayı yakıp çay yapmaya koyuldu. o gün içtiğim çay en güzel çaydı. anladım ki babam bizim sırtımıza yastık olmak için her gün o kadar yolu çekip buraya geliyormuş ve hiç bıkmadan işini yapıyormuş. ben işte bu gün anladım babamın adam gibi baba olduğunu. hiç unutmam, tarih 2003 mart'ının 3'ünü 4'üne bağlayan gece. babam artık işe falan gitmiyor ve hep salondaki yatakta yatıyor. bütün ev halkı etrafında dönüp duruyor. memleketten 25 saatlik yolu tepip gelen akrabaların hepsi bizim evde. ne olduğuna anlam veremiyorum. babam fısıldayarak konuştuğu için eliyle beni çağırdı yanına. "başımdaki yastığı dizine koy uzanacağım" dedi. bu şekilde uzanmayı çok severdi. dediğini yaptım. saat 3 civarı olmasına rağmen babam hariç kimse uyumamıştı. ben de babam rahatsız olmasın olmasın diye hareket etmemiştim. sonra ne olduysa annem ve ablamın ağlama sesiyle uyandım. "susun babamı uyandıracaksınız" dememle daha çok haykırmaya başladılar. babama baktım hareket yok. nefes de alıp vermiyordu hiç. 7 yaşında bir çocuğum, kimse bana bir şey demiyor ya da diyemiyordu. sonra amcamı arayıp "inna lillah ve inna ileyhi raciun" dediklerini duydum. ben bu cümleyi bir yerden hatırlıyordum. evet, birisi öldüğünde seladan sonra söylenen cümleydi bu. hayatını bize yastık olabilmek için çalışmaya adamış babamın vefat gecesinde yastığı olduğumu büyüdükçe anladım. hanımın bana emanet baba, yastığa ihtiyaç duymuyor!