ben bu durumun amına koyayım babuşlar. bu sabah kuzenim aradı orhan gel acil bir yere gidiyorum dedi. kalktım gittim kızarak. etimesgut'ta, şeker fabrikasının hemen 100 metre ilerisinde, banliyöleri geçtikten sonra bir evi gösterdi. bu evde yaşayan insanlar "yakacakları ve yakacak alacak paraları olmadığı için kendi evlerindeki kapıları kırıp yakıyorlarmış" dedi. beynimden vuruldum babuşlar, içim sızladı. oysa ben sabah soğuk diye onca şey kuşanıp gitmiştim. evine giremem ben dedim, onları öyle görmek istemem. hem gitsem de ne diyecektim ki babuşlar? ne kadar yoksulsunuz ona bakmaya geldim mi diyecektim? sonra kuzen dedi ki bizim fakültede ben herkese söyledim rektöre kadar ilettim. sen de bir şeyler yap. bildiğin her yere ulaştır. belediye yardım ediyor ancak yetiremiyorlarmış. üstelik burada yaşayan ailenin en büyük kızı bizim üniversitede. çok kötü oluyorum görünce bu işi yapalım. bende bildiğim bilmediğim herkese söyledim babuşlar. adam daha önce para verenleri geri çevirmiş. gururuna dokunuyor belli ki. ancak babuşlar en azından kışı atlatacak kadar yiyecek, giyecek ve yakacak ihtiyaçlarını karşılasak kârdır. allah'a şükür aradığım, haber verdiğim herkes sen ihtiyacı olduğuna eminsen ben seve seve yardım ederim dedi. yardım edeceğiz. bir aileye uzanan yardım eli olacağız. buraya yazmamdaki amaç yardım edebilecek olan babuşlara hem haber vermek, hem de amına kodumun hayatına küfretmek. babuşlar böyle yaşamak, yaşamaktan sayılır mı be? kendi evindeki kapıları yaktıracak kadar gafil olabilir mi bir kader? sorgulamak değil insanlık denen şeyin bu insanlara yardım ulaştırabilecek kadar gücünün olmaması bu babuşlar. belki komşuların haberleri bile yok bilemiyorum. hatta belki o komşular da bu durumda. ama ne olursa olsun insan insanın külüne muhtaç olabilmeli şu yaşadığımız ülkede. komşunun külü bile yetmiyor artık bir yardım eli uzatmaya. çocuklarını komşuya gönderiyormuş bazı sabahlar evde bir şey yok diye. kendi evladını doğuramayan aile var altından tuvaletlere sıçan insanların olduğu ülkede babuşlar. allah bu düzenin de, bu düzenin çarkı olmuş insanlardan geçinen patronların da, yardım vakfı diyerek açılıp yolsuzluklarla örülü ağlar kuran şerefsizlerin de belasını versin babuşlar. prim yapmak kimlik olmuş makamlarda oturan insanlardan yardım beklemek saçmalıkmış öğrettiler bana bugün bunu da.