o günlerde telefonum yoktu. annemin 6300 nokia sıyla giriyodum 0.faceye. o gece yarım saat falan konuştuk ve kız bana kendini sevdirmisti. sohbeti gayet hoştu. kızı da anlatayım. kara kaşlı kara gözlü ama fahriye evcen guzelliginde ilik gibi manitaydi..
sonrasında her gece konuşmaya başladık. gitgide sohbet ilerlerken bir gün telefonunu aldım ve mesaj çılgınlığı başladı. tam da tahmin ettiğim gibi batuya aşıktı ve batunun bunu kullandığını biliyordu. arada sıra da yiyişmeye gitselerde bana soylemiyodu ben batunun tayfada attığı zafer nidalarindan öğrenip uzuluyodum içten içe. bir sene kadar sadece arkadaş olarak konuştuk. ertesi sene mayıs ayında artık beni kiskaniyodu birilerinden. kisitlamaya kalkiyodu ve benim hoşuma gidiyodu. yaza girdiğimizde çevredeki insanlar bizi manita saniyodu ama alakası yoktu. her gün 10 tane seni seviyorum yazmamiza rağmen iş ciddiye binecegi an ben batuya aşığım diyodu. ama tek konuştuğum insan oydu. hatta onun da bendim. her seyimizi bilirdik. artık içten içe aşık oluyodum bu kıza. belki biraz orospu ruhluydu ama hayatimin aşkı olmaya en büyük adaydi.
bir haziran ogleni ekmek almaya giderken parka batuyla bunu gördüm. kızın kolundan tutmuş çekistiriyor gitmesine izin vermiyodu. bi anda kan beynime sıçradı koşarak girdim parka ve çocukla yakın arkadaş olmama rağmen yerde yumrukladim bunu. hemen akşamına evimize babasıyla geldi bizi şikayet edeceğini lojmandan sürdürecegini söyledi. babam sağolsun hiç ezdirmedi beni adama küfür edip suratına kapattı kapıyı ama kapatmaz olaydı. yine babam sagolsun aldı eline kemeri 5 dakka dövdü beni.