insanlara güvenmemek için sebepler

hayatınız boyunca insanın bazen sık sık bazen nadiren bazense belirli aralıklarla karşısına çıkan didaktik nitelikteki olaylardır. ben bazen kendimi türkiye'ye benzetirim. yıllardır binbir çeşit binbir tane kazık yedim ama hala ayakta durmaya çalışıyorum. tabi güvenimiz zedelense de güvenmekten vazgeçmeyiz. bazen terakkiciler gibi alman hayranlığı misali birini dost ediniriz işte bulabileceğim en büyük dostum budur deriz. bazen sayın cumhurbaşkanımız gibi (siyasi olarak bir destekleme bulunmamaktadır, her ne olursa olsun milletimizin seçtiği türkiye cumhuriyeti cumhurbaşkanı sayın sıfatını hak ediyordur) kardeşim esat diyip, bir kaç yıl sonra katil eset deriz. aslına bakarsanız dostlar, dünya üzerindeki hayat tam anlamıyla bir bütün olarak yaşanmaktadır. bazı insanlar bazı insanlardan daha fazla para kazanır, bazı insanlar hasta bazı insanlar sağlıklıdır. hepimiz bir ağacın yapraklarıyız aslında. sadece meyve verdiğimiz dallar ayrı. velhasıl kelam güvenmeyeceğim dese bile tekrardan güvenmek insanoğlunun doğasında vardır. bunun örneklerini etrafımıza birazcık baktığımızda çoğaltabiliriz. çok fazla uzatmamak kaydıyla bir anımı paylaşmak istiyorum. benim ne yaşadığım nasıl bir yaşam biçimim olduğu nerelerden nerelere geldiğim hiç birinizin umurunda değil. ''iyi de bundan bizene aq'' diyenleriniz olackatır. eyvallah. ama bu anıyı anlatmak istiyorum ki bir nebze de olsa hem ben içimi dökmüş olayım, hem de olur ya bir iki kişi ders çıkarır da aynı üzüntüleri yaşamaz. belki de bazılarınız benden daha az soğur insanlardan. bu da benim için iyi bir sonuç olacaktır her ne kadar öğrenemesem de. ben lise hayatıma başladığımdan bu yana gurbetteyim. liseyi de üniversiteyi de ailemden uzakta okudum ve şu an yapmakta olduğum yüksek lisansı da yine ailemden uzakta okuyorum. lise için şehir değiştireceğimde benim birlikte büyüdüğüm daha doğrusu ben büyürken benimle birlikte onun da büyüdüğünü sandığım eski bir dostum benimle gelmeye karar vermişti. çok mazlum bir tipti. defalarca dayak yemekten kurtardığım oldu. defalarca onun hakkını savunduğum oldu. başımı türlü türlü belalara soktum da tek bir faydasını ne gördüm ne bekledim. beni dinlese yeterdi benim için. zararı olanların yanında etkisiz eleman da olsa faydalı gibi görünmüştü belki de gözüme kim bilir. ailesinin durumunu bildiğimden her türlü konuda maddi manevi destekçisi oldum. abisi gibiydim. bir abisi olsaydı en fazla benim kadar destek olabilirdi ona eminim. yeri geldi harçlığımın yarısını, yeri geldi ekmeğimin yarısını, yeri geldi sigaramın yarısını kısacası benim olan ne varsa onunla paylaştım. bir gün annemde beyin tümörü olduğunu öğrendik. tedaviler vs. vs. derken iyi bir doktor bulduk. ameliyat ettireceğiz. ameliyattan bir gün önce doktor 4 ünite kan bulmanız gerekiyor dedi. annemin kan grubu 0 rh (-). sorduk soruşturduk bulmaya çalıştık. haliyle en yakım dostum dediğim adamı aradım. önce işim var ben sana döneceğim dedi. bu akşam halletmemiz lazım bak kesinlikle dön bana dedim. saatler geçti haber yok. bir şekilde bulduk biz ihtiyaç olan kanı. ameliyat günü geldi. ameliyathanede akrabalarımız vardı. gelen giden arkadaşlarım olmuştu eksik olmasınlar. dostum dediğim adam hala yok. ne bir telefon ne bir haber, yok.. annem ameliyattan çıktı şükürler olsun başarılı bir ameliyat geçirdi. ilk gece çok zordu , ilerleyen günlerde de farklı sebeplerden dolayı yardıma ihtiyaç duyduğum anlar oldu. dostumu aradım, bana babam kalp krizi geçirdi onunla uğraşıyoruz müsait değilim dedi. ben bunu duyunca hastahanede yatan hasta annemi bırakıp mecazi anlamda koşa koşa gittim. hangi hastahanede olduğunu söylemedi. evine gittim kapı açılmadı. aradım telefona bakılmadı. bir öğrendim ki yalanmış. aşağı yukarı 40 gün kaldık hastahanede. bu süreçte ihtiyaçları karşılamak için çarşıya indiğim günlerden birinde bu eski dostumu gördüm. nargile içiyordu, okey oynuyordu. gittim yanına. baktım önce gözlerine. arkadaşlarına bir göz gezdirdim. omzuna attım elimi. önce suratına bildiğiniz tükürdüm. okkalı da bir tokat attım. herkes ayaklandı tabi. zannettiler ki o bana karşılık verecek veya ben devam edeceğim. bilmiyorum belki devam ederdim ama şuan düşündüğümde etsem de fark etmezdi. işte o gün bu gündür kimseye senin için ölürüm demem, benim için öl de demem. herkesin buna benzer yaşadıkları vardır mutlaka. ama size diyeceğim şudur ki, bu dünya sizin dünyanız. bu dünyada yalnızsınız. yanınızda olanlara da yanımda olanlara da teşekkür ederim. ama her zaman olacaklarına asla şartlanmayın. giderler. hayvanları sevin mesela. onlar ömürleri yettiğince kalır yanınızda. çok çok yaramazlık yaparlar ama nankörlük yapmazlar. uzun bir yazı oldu ama benim için özel bir yazı oldu. okuyup da boşuna zamanını çaldığımı düşünenler haklarını helal etsin. diğer okuyanlara da teşekkürlerimi sunarım. vesselam..