Dört yıl önce matematik bölümü okumak için İstanbul dışında bi üniversiteye gitmiştim. Zaten ana baba özlemi var her aradıklarında kapatınca ağlardım hüngür hüngür. Neyse okula geldik bi kaç ders geçti hocalar tatlı filan derken analitik geometri diye bi ders. Hocası da uzun boylu kel sinirli bi duruşu vardı, adam konuşmaya başladı ilk cümle; “boşuna çalışmayın bu dersi geçemeyeceksiniz”. (Gayet güzel geçmiştim). Bölümü kazandım filan ama tereddütlerim var her an bırakabilirim. Dersler çok zor hocaların hepsi yaşlı mübarekler. Şu an da İstanbul’da ebelik okuyorum. Buna karar vermem sebep olan şey; analiz diye bi ders vardı Hocası baya kıl ufak bir şeyden soruyu silen tipten (geç öğrendim böyle olduğunu) neyse. Vize zamanı geldi har har çalıştım sınava girdik iyi işte 60-70 alırız bilmem ne, sonuçlar açıkladı 05 almışım ağla ağla helak oldum o gün. Sayfalarca ispat ezberlemiştim ama bir içe yaramadı, işte o gün dedim ben burada bu bölümde yapamam bana göre değil. Öğretmen olma ümidiyle yola çıkmıştım anladım ki o da zormuş zaten. Şu an okuduğum bölümde mutluyum sanırım bakalım zaman bize neler gösterecek..