çükümü kestiklerinde ağlamıştım.
aslında çok palaspandıras olmuştu sünnetim. baya baya markete ekmek almaya gider gibi yani.
mahalleye niyeyse sünnetçi gelmiş, bir grup sorumsuz ev kadını madem mahalleye sünneyçi gelmiş bizimkini de aradan çıkartalım diyerekten kestirmişti.
benim ağlama sebebim sünnet falan değildi tabi. yoksa kesseler acımaz yani. zaten uyuşturulmuş nasıl acısın? ben daha çok ortamdaki garip atmosferden dolayı ağladım. belli yani bir şey olacak ve her ne olacaksa bana ve arkadaşlarıma olacak. ne olduğunu söylemiyor ki büyükler. sinek ısırığı gibi deyip duruyorlar. lan tamam da bu sinek neyi ısıracak? kaldı ki sinek ısırınca noluyor? çocukum lan ben, hayata bakışım nötr o zamanlar.
aga bu belirsizlik canıma yetti bastım ağlamayı. sonra aaa bak kuş geçiyor dediler sonra toparlan dediler. orda bişey oldu ama neyse artık.