karantina günlerinde sıkıntıdan benim de sardığım hobimdi. kısa sürdü. gerçi felsefesini tam olarak anlamamış olabilirim, kendime falan hiç teşekkür edesim gelmiyor açıkçası, ışığı da yüzümde hissedemiyorum. belki de üç yaşındaki kızım, ben dört ayak üzerinde dururken belime çıkıp, anne eşek ol demese o felsefeyi daha çok özümseyebilirdim.
aslında güzel bir meditasyon yöntemi. yapabilene. namaste efendim.