t: cinsiyet fark etmeksizin hayatın her anında maruz kaldığımız bir psikolojik şiddettir.
ilk kez buraya uzun bir yazı yazacağım ama varoluşsal sancı çektiğim tüm zaman dilimlerinde aklıma çok takılan konulardan bi tanesidir.
bu tacizi açacak olursam; günlük yaşadığımız yol kenarında, otobüste, iş yerinde yaşadıklarımız değil. ilişki sonrası bir tarafın uyguladığı baskı.
özel hayatımı açmadan üstün körü bunun insan psikolojisini nasıl siktiğini anlatacağım.
kişi biriyle tanışır, hoşlanır ilişki için adım atmaya başlar. başlarda her şey çok güzeldir fakat sonrasında değişen ruh hali, ilişkinin ilerleyişi derken mantıksız gelir. ayrılma kararı alır uzun bir süre çevresindekilere danışır onay verirler veyahut reddederler. bu tamamen düşüncelerin ve olayların nasıl geliştiğine bağlı. farz edelim ki ayrılmayı seçti. kadın veya erkek hiç fark etmez. karşısındaki insana mantıklı bir açıklama yaptıktan sonra bunu umursamayıp hala sevgiliymişsiniz gibi davranıyorsa o insanda ağır bir problem vardır.
birini hayatından çıkarmak hiçbir zaman kolay değildir. hayatın hiçbir diliminde. birinin çıkması da keza öyle. fakat nereye kadar bunun takıntısıyla yaşanır inanın bilmiyorum. engellemek veya silip atmanın bir çözüm olmadığı raddeye gelince korkmaya başlar insan. farklı numaralar, telefon kulübeleri, sahte hesaplar böyle devam eder. bunun adı taciz! sevmek asla değil.
herkes sever herkes bağlanır. fakat ne zaman karşınızdaki insanı kör olacak kadar takıntı haline getirirseniz günbegün onu kaybedersiniz hatta çevrenizdekileri de. hiç farkında olmazsınız ama o insanın pencereye çıkması bile korku salar içine. ama siz çok seviyorsunuz hep sevmekten bunlar. kalkar kendisine yeni bir hayat kurmaya çalışır birden karşısına çıkar saçma sapan şeyler söyleyerek o hayatın içine sıçarsınız. e malum ülkede 100m uzaklaştırmadan fazla bir şey verilmez bu durumlarda. tabi insan hayatını bu kadar hiçe sayan birine uzaklaştırma işler mi bilemiyorum.
psikolojik destek alsa da taciz edilen kişi, çevresine defalarca anlatsa da karşısına çıkan çoğu insanda aynı şeyleri yaşayacağını düşünür bir süre.
bu konu hakkında o kadar fazla şey yazabilirim ki yetmez yine de. ama demek istediğim özetle şu;
hiçbir beşeri ilahi varlık değil. kalkıp karşındakinin hayatını yaşanmaz hale getirmeye çalışacak kadar korku vermek ise hiç insancıl bir duygu değil. tek taraflı sevginin, şehvetin, isteğin aşırısı tacizdir. ayrıca böyle sevgi anlayışını sikeyim.