geçmişe özlem hiç duymamıştım bu seneye kadar.
bu sene en yakınım, hayatımın odak noktası olan
mazeretim var wasabiyim ben kişisiyle çok ayrı düştük. ilk kez. onun işi gücü, benim hala ne yapmak istediğimi bilmememle birleşti bok gibi bir hal aldı.
liseyi özlüyorum. sırada uyuduğumda hemen gelip üstümü örten, bir gün benim bir gün onun sandviç hazırlaması, son sigarayı dönmeler, haftasonları gidilen festivaller, konserler, beraber katıldığımız münazaralar, benim her etkinlikte sunucu olmam, onun annem gibi video çekmesi. o kadar özledim ki sanırım ağlayacağım.
aile mi arkadaş mı sorusu çok sorulur gereksiz insanlar tarafından. ben hiç arkadaş sıfatına bu kızı koymadım. annem de öyle kardeşim de. ailecek ona hastayız çünkü o da bizi ailemizden.