t: bir kabullenişin zirvesi, bir inkarın en suskun olduğu zamandır.
sevmekten vazgeçmek süreç fakat yıkımı bir an meselesidir.
çekilen acının etkisiyle 'vazgeçtim' demek en kolayı, vazgeçtiğini sandıktan sonra kendini başka bir zamanda başka bir insana heveslenirken görmek de yıkılışın en zorudur.
kabullenmek lazım hayatı. birileriyle sürekli olarak kesişecek hayatımız. kimse kendi başına değil. derseniz ki şu günden beri şu sebepten dolayı kimseyi hayatıma almadım, eyvallah. sen kimseyi hayatına almadın ama gönlün kimsesiz kaldı mı?
kaç sevdanı dile alamayacak kadar vazgeçtin, ondan konuşmak lazım.