ağlamak

Ne çok sığınır oldum şu sıralar, ne çok ferahlar gibi hissettirdi değişmeyen onca etkene, değişmeyen onca zaman dilimine rağmen.. Farkettim ki yaş aldıkça daha anlamlı şeylere ağlamaya başladım, önceleri en ufak olayda süzülen yaşlar artık son raddeye gelen can yanışlarımda oluyor. Sanırım hayat önce ağlamayı öğretip, sonra da ağlamaya değer şeyleri öğretiyor insana.. Ağladıkça ağlamanın değerini farkediyorum, ne büyük bir kendini ifade ediş biçimi. Ağlıyorsun insanlar seni durup izliyor dinliyor. Ağlıyorsun insanlar seninde insan olduğunun farkına varıyor. Ağlıyorsun empati kuruyorlar senin sayende. Ağlıyorsun merhamete geliyor çoğu katı yürek. Ağlıyorsun değerini arttırıyor bir kaç damla süzülen yaş. Ve dahası.. Velhasıl kelam ağlamakta güzel şey imiş, sebepler geçmese dertler bitmese de yaşamak gibi güzel..