küçükken uzun bir süre tek çocuktum. annem ve babam çalıştığı için beni onların yanına bırakırlarmış, o ve dedemle büyümüşüm. onların en sevdiği torunlarıydım ve büyüdüğüm zaman da bile beni sürekli sevmek isterlerdi. aksi bir çocuk olduğum için ne sevgimi gösterebildim ne de kendimi sevdirdim yeteri kadar, onları kaybedince anladım. hatırladığım her an için keşke diyorum ve kalbim sızlıyor.